“Waar er twee of drie in mijn naam bijeen gekomen zijn, daar ben Ik in hun midden” (Mt. 18,20). Dat Bijbelwoord is velen van ons wel bekend. Het geeft aan hoe belangrijk het is om samen te komen. Dat is goed voor onze ziel. De plaats en de omstandigheden spelen daarbij ook een rol. Wanneer ervaren we iets als een plek waar de Heer in ons midden is?
Twee of drie?
Soms gaat het om iets meer dan twee of drie. Deze zomer hebben ruim anderhalf miljoen jongeren Gods aanwezigheid ervaren tijdens de Wereldjongerendagen (WJD). Niet alleen tijdens de massale WJD zelf, maar ook op reis ernaar toe. In de gesprekken met de jongeren tijdens de pelgrimage van ons bisdom mocht ik mee krijgen dat God met hen bezig was: de contacten met elkaar, de vieringen, de mooie ervaringen droegen daaraan bij.
Die ervaringen zijn persoonlijk en voor iedereen weer verschillend. Voor de één was het de nachtelijke aanbidding in de Sacré Coeur in Parijs die Gods aanwezigheid duidelijk liet ervaren, voor een ander was dat het lopen van een stukje van de Camino of de catechese over de theologie van het lichaam, de lichtprocessie in Fatima of het bezoek aan Lourdes, om maar iets te noemen.
Geleidelijk werd alles steeds groter: na de reis met de eigen groep, zagen we de andere Nederlanders bij de zogeheten ‘Rise up’-ochtenden in Lissabon, bij de openingsviering waren er al vele honderdduizenden en anderhalf miljoen jongeren waren bij de wake en de afsluitende heilige Mis met de paus.
Je moet erdoor heen
Dit alles bracht wel wat offers met zich mee: soms was het erg warm of moest je lang wachten en niet iedere slaaplocatie was even prettig. Ook dat hoort erbij. Zo is de WJD. En trouwens, we moeten een beetje uit onze comfortzone worden gehaald om Gods aanwezigheid te kunnen ervaren. Zelfs Jezus moest door een woestijn voor Hij zijn openbare leven kon beginnen. Met de apostelen ging het niet veel anders. Zij zagen niet alleen wonderen, maar hebben ook de storm op het meer, de doodsangst van Jezus in de Hof van Olijven en zijn lijdensweg meebeleefd. En ook hun eigen missietochten waren nooit zonder gevaar, maar de Heer had hen gesterkt met zijn aanwezigheid en de leerlingen bleven trouw bij elkaar komen, “één van hart en één van ziel” (Hand. 4,32).
Doe een volgende stap
Iedere jongere neemt dus een eigen, persoonlijke ervaring mee uit de WJD. Dat is op zich al iets kostbaars en moois en hopelijk zal die ervaring hen blijven begeleiden. Tegelijk is het voor hen belangrijk om het niet te laten bij één evenement, maar een volgende stap te zetten. Daarvoor is niet alleen de reünie van de WJD-reis bedoeld, maar ook een aanbod vanuit het jongerenpastoraat van ons bisdom, waaronder enkele korte pelgrimsreizen mét missionaire vorming. Want dat was het thema van onze pelgrimsreis: ‘Share the joy’, deel de vreugde, een uitnodiging om het evangelie door te geven.
Een kerk waar we samenkomen
Een andere belangrijke plaats om samen te komen is de kathedraal. De Sint-Bavokathedraal in Haarlem is de bisschopskerk, teken van onze verbondenheid met elkaar en met de bisschop binnen de kerkgemeenschap van ons bisdom. We komen er samen voor de Chrismamis, de priester- of diakenwijdingen, voor een mooie Mis met de koorschool en andere gebeurtenissen. Voor de priesters, diakens en catechisten is het bovendien een bijzondere plek omdat zij daar hun wijding of zending ontvingen. Dagelijks zijn honderden mensen verbonden met de kathedraal via Kathedraal TV. Ook in die kerk zijn we vaak met meer dan twee of drie samen. Tegelijk hebben velen hun eigen, persoonlijke herinneringen en ervaringen die met deze plaats verbonden zijn. Zo moet ik denken aan mijn eigen aantreden als bisschop, ruim drie jaar geleden, midden in coronatijd, met dertig mensen in die grote kerk.
Verschillende stijlen
Dit jaar is het 125 jaar geleden dat de kathedraal werd gewijd (geconsacreerd). De kathedrale basiliek van Sint Bavo kent vele verschillende stijlen, toch ervaart iedereen die het majestueuze gebouw betreedt, een opvallende eenheid en harmonie. Het verschil van stijlen van Neogotiek tot Nieuwe Zakelijkheid, van Jugendstil tot Amsterdamse school, van Art Deco tot de toepassing van Arabiserende vormen, is groot en het samenkomen van al die verschillende stijlen maakt de kathedraal tot een uniek gebouw.
Eenheid in verscheidenheid
Ik vind dat een prachtig beeld voor de Kerk: iedere gelovige heeft zijn eigen ervaring, een eigen charisma en een eigen bijdrage. Hoe en waar heb je Gods aanwezigheid ervaren? Dat kleurt onze spiritualiteit én onze inzet in het dagelijks leven. Het mooie is dat die verscheidenheid de eenheid niet schaadt, maar die juist verrijkt en dat die ons geloof persoonlijk maakt. De vele stijlen van de kathedraal zijn een beeld van de gemeenschap van de Kerk, die uit mensen bestaat die allen hun eigen band hebben met God en het geloofsgeheim.
Symboliek
Heel de kathedraal zit vol symboliek. Bij gelegenheid van dit 125-jarig jubileum zal daar een boek over verschijnen (zie pag. 9 - red.). Elk onderdeel van dit kerkgebouw drukt een aspect uit van hetzelfde katholieke geloof. Door de hele kerk vinden we gele tegels met rozen als teken dat de Heilige Geest op alle gelovigen is neergedaald. Met onze eigen gaven zijn we allen dragers van die Geest.
Draag je steentje bij!
Ik vind dat onze kathedraal daarom een mooi beeld geeft van de rijkdom van het samen kerk-zijn! En tegelijk is dit fraaie gebouw een uitnodiging aan ons allemaal om ons steentje bij te dragen vanuit de rijkdom en veelkleurigheid van de gaven van de heilige Geest. Dat is een mooi beeld van de Kerk die wijzelf zijn: Laten we er bij alle verscheidenheid samen een mooi geheel van maken!
