Een kwestie van vertrouwen
Blog #3
6.30 uur
Hoewel de wekker voorlopig nog niet gaat, word ik gewekt door het ochtendgloren. De zon verstopt zich, maar het beloofde programma is motiverend genoeg: een stadswandeling met een bezoek aan dé San Francesco, waar we als klap op de vuurpijl Eucharistie vieren.
9.45 uur
De bus in, waar de jongeren van de camping al in zitten. Ontmoeting tussen jong en oud(er) volgt. Een meisje vertelt: 'ik ben de enige uit mijn parochie die mee is. Ik kende bijna niemand, maar ik ben gewoon gegaan. Anders durf ik dat nooit zo goed, maar bij dit soort reizen weet ik dat het wel goed komt met het contact met anderen; daar kan ik dan gewoon op vertrouwen.' Inspirerend!
10.15 uur
Na een knap staaltje werk van de buschauffeur komen we aan. De gids vertelt ons over Franciscus en toont de belangrijke plaatsen waar inmiddels overal een kerk(je) staat: de geboorteplek, de plek van het ouderlijk huis, de plek waar Franciscus door zijn vader gevangen werd genomen... Uhm, wat? Tja, dit vraagt wat uitleg, daarom hier een stukje levensverhaal van onze heilige Franciscus:
Rond het jaar 1205
Franciscus was zoon van een lakenkoopman, die door handel in Frankrijk rijk was geworden (vandaar de naam Franciscus voor zijn zoon: 'Fransmannetje'). Uiterlijk vertoon was destijds nogal belangrijk - ook in de kerk. De jonge Franciscus betrok het in zijn wens ridder te worden. Zijn vader kocht voor hem een wapenuitrusting en paard, zodat in materieel opzicht Franciscus vrij baan had een aanzienlijk man te worden.
Maar Franciscus besefte na krijgsgevangenschap, ziekte en een allesveranderende ontmoeting met een melaatse dat zijn levensdoel anders moest zijn. In de zoektocht die volgde, nam hij God in vertrouwen en toen hij eens bad in een vervallen kerkje, hoorde hij Gods stem die hem zei Zijn huis te repareren, 'want je ziet dat het op instorten staat'. Franciscus, die de boodschap nogal letterlijk nam, deed dit opknappen met de verkoopopbrengst van zijn door zijn vader gegeven wapenuitrusting en paard. Zijn vader was 'not amused', klaagde zijn zoon aan en liet hem gevangennemen.
Die breuk is niet meer hersteld, maar sterkte Franciscus wel in zijn inmiddels duidelijk geworden levensdoel: leven in totale armoede, om te voorkomen dat door toeëigening onoplosbare conflicten ontstaan tussen mensen. Heel inspirerend!
Terug naar 1 mei 2018, 11:45 uur
Ondertussen begint voor ons de tijd te dringen. Want om twaalf uur zal de pontificale hoogmis met het kathedrale koor zijn, in de onderkerk van de San Francesco!
Eenmaal in de kerk worden we overspoeld door alle pracht en praal; overal fresco's, houtsnijwerk en een enorm altaar. Mooi hoor.
Maar het gebouw wordt pas echt mooi als het kathedrale koor start met zingen, de processie met bekende gezichten naar voren komt, en vervolgens de vertrouwde stem van mgr. Punt ons als pelgrims welkom heet en ons later vertelt hoe een doodgewoon mens heilig kan zijn door openheid, edelmoedigheid, vasthoudendheid en ook: vertrouwen. Immers zijn het deze eigenschappen die ons, net als Franciscus destijds, in staat stellen de roepstem in ons hart te volgen en onze bestemming te bereiken... Super inspirerend!
13.30 uur en later
De dag zet zich na de Eucharistieviering voort in Assisi. We zien de doopkerk van Clara en haar geboorteplek als aanvulling op het bezoek aan haar graf vanmorgen. En we zien nogmaals de onderkerk en bovenkerk, die in al hun pracht bij mij ook de kritische vraag oproepen of dit nou wel zo nodig is. Een van de meereizende minderbroeders Franciscanen hoort mijn vraag van harte aan, beaamt de aanwezigheid van wat tegenstrijdig lijkt, maar weet me gerust te stellen. Want de bouwkundige pracht is vooral met een functie: gelovigen een gemeenschapsruimte geven waar ze Gods aanwezigheid mogen ervaren en mogen vieren, als oorsprong en hoogtepunt van het kerkelijk leven.
Dat hebben we vandaag mogen ervaren! Het was een inspirerende dag, welke door de ervaring van gemeenschap de basis voor vertrouwen heeft gelegd. Amen :)
Lizette Romijn
(de fotoserie hieronder is gemaakt door Wim Koopman)
