Boeteviering

Vastenestafette 15 april - Boete­vie­ring pa­ro­chie H. Joannes de Doper in Hoofd­dorp

De Vastenestafette­kaars geeft licht vanaf het altaar in de kerk van de H. Joannes de Doper pa­ro­chie in Hoofd­dorp. Hans Bruijn­zeels heeft de kaars gebracht vanuit Nieuw Vennep en ver­telt wat de kaars de afgelopen dagen heeft gezien.

Vandaag, in de boete­vie­ring in ruimen we op, wat ons in de weg ligt om het goede  te doen. We wor­den uit­ge­no­digd te kijken naar ons­zelf. Licht en donker zijn twee kanten van ons mens-zijn. God nodigt ons uit om te groeien in mens-zijn en ons leven meer en meer af te stemmen op het beeld, dat Hem bij de schep­ping voor ogen stond.

We horen de lezing van Jakob die zijn broer Esau het eerst­ge­boor­te recht ontfutseld heeft, en daarna wroe­ging krijgt, tot inkeer komt, en zich weer wil verzoenen met zijn broer. Onderweg bij de rivier de Jabbok raakt hij in een nachte­lijk gevecht.  Met wie is Jakob in gevecht? Met een engel of met God? Of is het een inner­lijke tweestrijd waarin Jakob worstelt met zich­zelf? Een gevecht tussen zijn geweten en zich­zelf. De twee kanten van Jakob, goed en kwaad, die met elkaar vechten?

Ieder van ons zal zo’n tweestrijd herkennen. De vraag stellen bij dingenb die we gedaan hebben of nagelaten: Heb ik goed gehandeld?

Bij het aan­bre­ken van de dag heeft geen van beide zij­den gewonnen. Jakob blijft achter met een ontwrichte heup. Zijn leven is getekend door onenig­heid en ver­zoe­ning. Als bij Jakob het besef door­dringt dat hij èn ver­keerde dingen doet èn dat hij ook goed handelt, dan ont­vang hij een nieuwe naam en een nieuwe roe­ping. Jakob vraagt Gods zegen: ‘Ik laat U niet gaan, tenzij U mij zegent.” En zo gebeurt het ook. Jakob wordt door God gezegend als hij zijn gebroken­heid als mens aanvaardt. Na de zegen van God ont­vangt hij zijn nieuwe naam: Israël.

Wat voor Jakob opgaat, gaat ook voor ons op. We kunnen de donkere zijde niet uitgummen uit ons leven. De donkere kant heeft een plaats naast onze lichte kant. Wie de kreupele kant in zich­zelf erkent, kijkt anders naar mede­mensen. Wie de zwakke kanten in zich­zelf ziet, gaat anders om met de zwakke kanten van anderen. Een mens die in gevecht met zich­zelf, zich­zelf aanvaardt zoals hij is en daarbij werkt om zich­zelf te verbe­te­ren, wordt mild voor anderen. In die mild­heid naar anderen en herken­ning van elkaars kwets­baar­heid zal God ons zijn zegen niet ont­hou­den.

Dan be­zin­nen we ons in stilte en spreken voor God uit waarin wij ons­zelf te kort weten te schieten.

In de kerk lopen we naar voren, waar het doopvont staat en de Paas­kaars. We maken een kruisteken met water uit het doopvont en de pastor legt ons de han­den op en spreekt uit: ‘God zij je gena­dig en maakt een nieuw begin met jou’.

Met dank voor Gods genade zijn we gereed voor de vie­rin­gen van de Goede Week.

Wim Piels