Pelgrimstocht - dag 2

De Vastenaktie Pelgrimstocht van 2014

Pelgrims­tocht Vastenaktie, vrij­dag 11 april 2014 (dag 2)

Onge­loof­lijk gastvrij, die Westfriezen. Dat merkten we weer eens op onze Pelgrims­tocht van Schoorl via Eenigen­burg, Krabben­dam en Warmen­hui­zen naar Tui­tjen­horn en weer terug naar Schoorl. Door het mooie en zonnige land­schap ten oosten van Schoorl trokken we in een lange stoet van zo’n veer­tig pelgrims naar de Westfriese Omring­dijk. Het uitgestrekte land­schap aan weerszij­den van de dijk bood een boeiende omlijs­ting voor de gesprekken die we onderling voer­den. In Eenigen­burg kon­den we rusten in en om de Schuur­kerk waar we ook een stukje ge­schie­de­nis te horen kregen van deze bij­zon­dere kerk en haar omge­ving.

Met een zegen­ge­bed door de predi­kant van de kerk wer­den we weer op pad gestuurd. Diezelfde gast­vrij­heid overkwam ons kilo­me­ters ver­der in de Jacobus­kerk van Tui­tjen­horn en de Ursula­kerk te Warmen­hui­zen. Overal vrien­de­lijke mensen die met koffie, thee en koek klaar ston­den en een mooi verhaal over hun gebouw en hun ge­meen­schap had­den.

Onderweg spraken we met elkaar over wat vasten voor ons betekende. Wanneer is het nodig om te vasten? Hoe verhoudt zich het licha­me­lijke vasten tot het gees­te­lij­ke? Wat betekenen bezit en status en hoe vast zit ik er aan? Dit waren enkele vragen waar we mee op pad wer­den gestuurd na een korte be­zin­ning bij elke tussenstop. Het leverde genoeg stof op om elkaar onderweg beter te leren kennen. Het was heel fijn dat we ons geen zorgen hoef­den te maken over de route en de pleister­plaatsen, dit was allemaal prima ver­zorgd. Het wan­de­len zelf bezorgde de meesten van ons wel vermoeide voeten en stijve spieren, maar door de aangename contacten wil­den we daar niet over zeuren.

In het avond­pro­gramma ver­tel­den Magda en Ineke, die bei­den deze dagen de Pelgrims­tocht mee liepen, over hun erva­ringen tij­dens hun pelgrimage naar Santiago de Com­pos­tel­la. Boeiend om te horen hoe ze er toe geko­men waren en zich had­den voor­be­reid. Ze kon­den smake­lijk ver­tellen over het wel en wee onderweg, over de bij­zon­dere ont­moe­tingen en over wat hen geraakt had. Ze trak­teer­den ons niet alleen op verhalen, maar ook op een zelfgebakken Santiago-koek naar ori­gi­neel recept. Bij­zon­der hierbij was dat het juist vandaag de dag was dat ze elkaar 27 jaar gele­den voor het eerst ontmoet had­den en dat wij dit met hen op zo’n mooie manier mochten mee vieren.

Jan Bakker