Bisdom Haarlem-Amsterdam








Boodschap paus Franciscus bij Ad Liminabezoek

gepubliceerd: woensdag, 11 december 2013

De bood­schap die paus Fran­cis­cus meegaf aan de Neder­landse bis­schop­pen tij­dens het Ad Limina­be­zoek. De paus sprak de bood­schap niet uit omdat hij zijn tijd wilde gebruiken om de bis­schop­pen te bemoe­digen.

Beste broe­ders in het bis­schops­ambt,

Tijdens deze dagen van uw Ad Limina­be­zoek aan de Apos­te­len groet ik u allen van harte in de Heer en ik verzeker u van mijn gebed, opdat deze pelgrimage rijk mag zijn aan genade en vruchten voor de Kerk in Neder­land. Beste kar­di­naal Willem Jacobus Eijk, dank voor de woor­den die u in naam van allen tot mij ge­spro­ken heeft!

Laat mij u voor alles mijn erkente­lijk­heid tonen voor wat u doet voor de dienst van Christus en het Evan­ge­lie, welke u vervult voor het volk dat u is toe­ver­trouwd in vaak harde omstan­dig­he­den. Het is niet ge­mak­ke­lijk om hoop­vol te blijven bij de moei­lijk­he­den, waar­mee u wordt gecon­fron­teerd! De col­le­giale uit­oefe­ning van uw bis­schops­ambt in een­heid met de bis­schop van Rome, is nood­za­ke­lijk om de hoop op een ware dialoog en een ef­fec­tieve samen­wer­king te laten groeien. Het zal u goed doen om met ver­trouwen de tekenen van vitali­teit in ogenschouw te nemen, die in de chris­te­lijke ge­meen­schappen van uw bis­dom­men dui­de­lijke aanwe­zig zijn. Het zijn tekenen van de actieve aanwe­zig­heid van de Heer te mid­den van de mensen in uw land, die wachten op authen­tieke getuigen van hoop, die u laat leven van wat van Christus komt.

De Kerk blijft zich met een moe­der­lijk geduld inspannen om ant­woor­den te geven op onrust van mensen, gecon­fron­teerd met angst en ont­moe­di­ging, de toe­komst tegemoet zien. Met uw pries­ters, uw directe mede­wer­kers, wilt u nabij zijn aan mensen die lij­den onder een spi­ri­tu­ele leegte en die op zoek zijn naar de zin van hun leven, zelfs als zij dat niet altijd weten uit te drukken. We kunnen hen op die zoek­tocht alleen maar broe­der­lijk ver­ge­zel­len door betrokken naar hen te luis­te­ren en hen voor te gaan in de hoop en de vreugde die Jezus Christus ons geeft.

Daarom probeert de Kerk het geloof op een authen­tieke, be­grij­pe­lijke en pas­to­rale wijze voor te hou­den. Het “Jaar van het Geloof” is een gelukkige gelegen­heid geweest om dui­de­lijk te maken hoe zeer de inhoud van het geloof alle mensen kan bereiken. De chris­te­lijke antropo­lo­gie en de sociale leer van de Kerk maken deel uit van het erf­goed, van de erva­ring en van het huma­nis­me die aan de basis liggen van de Europese bescha­ving. Zij kunnen helpen om concreet het primaat van de mens boven de techniek en de struc­tu­ren te herbeves­tigen. Dit primaat van de mens ver­on­der­stelt een open­heid voor trans­cen­dentie. Daar­en­te­gen, wanneer je de trans­cen­dente dimensie wegdrukt, verarmt een cultuur die de moge­lijk­heid moet laten zien in constante harmonie geloof en rede, waar­heid en vrij­heid steeds met elkaar te verbin­den.

Aldus stelt de Kerk niet alleen onveran­der­lijke morele waar­he­den voor en hou­dingen die tegen de stroom van de wereld ingaan, maar zij stelt deze ook voor als de sleu­tel van men­se­lijk geluk en van sociale ont­wik­ke­ling. Chris­te­nen hebben een eigen missie om deze uit­daging te laten zien.

De vor­ming van gewetens wordt een priori­teit, vooral door de vor­ming van een kri­tisch oor­deel, alles met een po­si­tie­ve hou­ding voor de sociale reali­teit; zo vermijdt men de op­per­vlak­kig­heid van oor­deel en het verval tot onver­schil­lig­heid. Vandaar dat van katho­lie­ken, pries­ters, reli­gi­euzen en leken een solide en kwali­ta­tieve vor­ming vereist wordt. Ik moe­dig u aan om met vereende krachten te beant­woor­den aan deze behoefte en ervoor te zorgen dat het evan­ge­lie optimaal wordt verkon­digd. In deze context heeft het ge­tui­ge­nis en het engage­ment van leken in de Kerk en in de samen­le­ving hun eigen plaats en zij moeten hierbij krach­tig onder­steund wor­den. Als gedoopten zijn wij allen uit­ge­no­digd om daar waar we staan missio­naire leer­lin­gen te zijn.

Onze samen­le­ving wordt krach­tig gemar­keerd door seculari­sa­tie. Ik moe­dig u aan ook present te zijn in het publieke debat, op alle domeinen waar mensen aanwe­zig zijn om de barm­har­tig­heid van God en Zijn teder­heid voor ie­der­een zicht­baar te maken. In de wereld van vandaag moet de Kerk zon­der aarzelen de woor­den van Jezus herhalen: “Kom allen tot mij, die vermoeid zijn en onder lasten gebukt, ik zal jullie rust geven.” (Mt. 11, 28). Maar laten wij ons de vraag stellen: wie een christen ontmoet, begrijpt hij iets van de goed­heid van God, van de vreugde Christus te hebben ontmoet? Zoals ik al vaker beves­tigd heb, ver­trek­kend vanuit een authen­tieke erva­ring van het bis­schops­ambt, groeit de Kerk niet door proselitisme maar door aantrek­kings­kracht. Zij is naar allen gezon­den om de hoop te doen ont­waken! Daarom is het be­lang­rijk om uw gelo­vi­gen te bemoe­digen en om gelegen­he­den tot dialoog aan te grijpen en present te zijn bij instanties waar de toe­komst bepaald wordt; zo zullen ze hun bijdrage leveren aan het debat over de grote vragen van de samen­le­ving be­tref­fen­de bij­voor­beeld het gezin, het huwe­lijk of het einde van het leven.

Meer dan ooit is er een nood­zaak tot oecumene en een uit­no­di­ging om te komen tot een ware dialoog die ele­menten van waar­heid en van goed­heid zoekt en die ant­woor­den geeft vanuit de in­spi­ra­tie van het evan­ge­lie. De Heilige Geest laat ons vanuit ons­zelf ver­trek­ken op weg naar de anderen!

In een in veel opzichten rijk land raakt de armoede veel mensen. Waar­deer de edel­moe­dig­heid van de gelo­vi­gen om het licht en het meeleven van Christus te brengen in milieus die Hem ver­wach­ten, vooral de meest ge­mar­gi­na­li­seer­den!

Zo zal de katho­lie­ke school die aan jon­ge­ren een goede opvoe­ding geeft, voort­gaan voor­keur te geven aan hun men­se­lijke en spi­ri­tu­ele vor­ming, in een geest van dialoog en broe­der­lijk­heid met hen die hun geloof niet delen. Het is dus be­lang­rijk dat de jon­ge­ren een goede inhou­de­lijke catechese ont­van­gen, die het geloof onder­steunt en die leidt tot de ont­moe­ting met Christus. Solide vor­ming en een open geest! Zo zien we hoe de Blijde Bood­schap zich blijft ver­sprei­den.

U weet heel goed dat de toe­komst en de vitali­teit van de kerk in Neder­land ook afhangt van roe­pingen tot het pries­ter­schap en het reli­gi­euze leven! Het is nood­za­ke­lijk een krach­tige en aan­trek­ke­lijke roe­pingen­pas­toraal op te zetten en tege­lijk gemeen­schap­pe­lijk te zoeken naar be­ge­lei­ding bij de men­se­lijke en spi­ri­tu­ele rij­ping van de se­mi­na­risten. Dat zij in hun leven een per­soon­lijke relatie opbouwen met de Heer, die het fun­dament van hun pries­ter­le­ven zal zijn! Wij mogen ook de urgentie voelen om tot de Heer van de oogst te bid­den! De herontdek­king van het gebed in diverse vormen en speciaal de eucha­ris­ti­sche aanbid­ding is een motief van hoop om de Kerk te laten groeien en wor­telen. Het is heel be­lang­rijk en essentieel om dicht bij uw pries­ters te zijn, be­schik­baar voor ieder van uw pries­ters om hen te onder­steunen en te lei­den als het nodig is. Neem als een vader de tijd om hen altijd te ont­van­gen en naar hen te luis­te­ren, wanneer zij daar om vragen. En vergeet ook niet degenen te ont­moe­ten die zelf niet komen. Onder hen zijn er helaas ook van wie het eerste elan sterk vermin­derd is.

Heel speciaal wil ik mijn compassie tonen en u verzekeren van mijn gebed voor alle mensen die slacht­of­fer gewor­den zijn van seksueel mis­bruik en hun ge­zin­nen. Ik vraag u door te gaan en hen te blijven onder­steunen op hun smart­volle weg van gene­zing, die zij met moed onder­ne­men. Attent op het verlangen van Christus, de Goede Herder, neem ter harte, bewaak en laat groeien de liefde en een­heid in alles en tussen allen.

Tot slot wil ik u nog bedanken voor de tekenen van vitali­teit waar­mee de Heer de Kerk in Neder­land zegent, in een context die niet altijd ge­mak­ke­lijk is. Dat hij u bemoe­digt en u beves­tigt in uw delicate missie uw ge­meen­schappen te be­ge­lei­den op de weg van geloof en een­heid, van waar­heid en liefde. U toe­ver­trou­wend, even­eens uw pries­ters, reli­gi­euzen en de leken in uw bis­dom­men, aan de bescher­ming van de Heilige Maagd Maria, Moeder van de Kerk, geef ik u van harte mijn apos­to­lische zegen verbon­den met de vrede en gees­te­lij­ke vreugde. Broe­der­lijk vraag ik u om mij niet te vergeten in uw gebed.

In het Vati­caan, 2 de­cem­ber 2013

Fran­cis­cus





Bisdom Haarlem - Amsterdam • Postbus 1053 • 2001 BB  Haarlem • (023) 511 26 00 • info@bisdomhaarlem-amsterdam.nlDisclaimerDeze website is gerealiseerd door iMoose