Paus Fran­cis­cus

Algemene Au­diën­tie

Publieks­zaal
Woens­dag 12 februari 2025

De onder­staande tekst bevat delen die niet hardop zijn voor­ge­le­zen, maar wel als zodanig moeten wor­den beschouwd.

Catechese­cy­clus - Jubileum 2025
Jezus Christus, onze hoop
I. De kin­der­tijd van Jezus
5. “Heden is u een Redder geboren, die Christus de Heer is” (Lc 2,11)
De geboorte van Jezus en het bezoek van de her­ders

Beste broe­ders en zusters, goede­mor­gen!

In onze Jubileumreis van catechese over Jezus, die onze hoop is, zullen we vandaag stil­staan ​​bij de gebeur­te­nis van zijn geboorte in Beth­le­hem.

De Zoon van God treedt de ge­schie­de­nis binnen als onze reis­ge­noot en begint te reizen terwijl hij nog in de baar­moe­der van zijn moe­der zit. De evangelist Lucas ver­telt ons dat hij, zodra hij werd verwekt, van Nazareth naar het huis van Zacharias en Elisabeth ging; en ver­vol­gens, aan het einde van de zwan­ger­schap, van Nazareth naar Beth­le­hem voor de volk­stel­ling. Maria en Jozef wer­den ge­dwon­gen naar de stad van koning David te gaan, waar ook Jozef was geboren. De langverwachte Messias, de Zoon van de Aller­hoog­ste God, laat zich tellen, dat wil zeggen tellen en registreren, net als elke andere bur­ger. Hij on­der­werpt zich aan het decreet van een keizer, keizer Augustus, die denkt dat hij de meester is van de hele aarde.

Lucas plaatst Jezus' geboorte in “een exact dateer­ba­re tijd” en in “een exact aange­ge­ven geo­gra­fische set­ting”, zodat “het uni­ver­se­le en het concrete elkaar raken” (BENEDICTUS XVI, The Infancy Narratives, 2012, 77). God, die in de ge­schie­de­nis komt, ont­man­telt de struc­tu­ren van de wereld niet, maar wil ze verlichten en van binnenuit her­scheppen.

Beth­le­hem betekent “huis van brood”. Daar wer­den de dagen van de bevalling vervuld voor Maria en daar werd Jezus geboren, brood daalde neer uit de hemel om de hon­ger van de wereld te stillen (vgl. Joh. 6:51). De engel Gabriël had de geboorte van de Messiasko­ning aan­ge­kon­digd in het teken van groot­heid: “Zie, je zult zwan­ger wor­den en een zoon baren, en je moet hem Jezus noemen. Hij zal groot zijn en Zoon van de Aller­hoog­ste genoemd wor­den, en God, de Heer, zal Hem de troon van zijn vader David geven, en Hij zal voor eeuwig over het huis van Jakob regeren, en aan zijn ko­nink­rijk zal geen einde komen” (Lc 1:32-33).

Jezus wordt echter op een manier geboren die voor een koning volstrekt ongekend is. Inder­daad, “terwijl zij daar waren, kwam de dag dat zij haar kind zou baren, en zij bracht haar eerst­ge­bo­ren zoon ter wereld. Zij wikkelde Hem in doeken en legde Hem in een kribbe, omdat er voor hen geen plaats was in de her­berg” (Lc 2:6-7). De Zoon van God wordt niet geboren in een ko­nin­klijk paleis, maar achter in een huis, in de ruimte waar de dieren wor­den gehou­den.

Lucas laat ons zo zien dat God niet met luid­ruch­tige ver­kon­di­gingen ter wereld komt; Hij mani­fes­teert Zich niet met lawaai, maar begint Zijn reis in nede­rig­heid. En wie zijn de eerste getuigen van deze gebeur­te­nis? Zij zijn her­ders: mannen met weinig cultuur, stinkend van het constante contact met de dieren, zij leven aan de rand van de maat­schap­pij. En toch oefenen zij het beroep uit waar­mee God zich­zelf bekendmaakt aan zijn volk (vgl. Gen. 48:15; 49:24; Ps. 23:1; 80:2; Jes. 40:11). God kiest hen als de ont­van­gers van het mooiste nieuws dat ooit in de ge­schie­de­nis heeft geklonken: “Wees niet bang, want zie, ik verkon­dig u goed nieuws van grote vreugde, dat voor alle mensen zal zijn. Want vandaag is in de stad van David een red­der voor u geboren, die Messias en Heer is. En dit zal voor u een teken zijn: u zult een kind vin­den, gewikkeld in doeken en liggend in een kribbe”.

De plaats om de Messias te ont­moe­ten is een kribbe. Het gebeurt inder­daad dat na zo’n ver­wach­ting “voor de Redder van de wereld, voor Hem voor wie alle dingen geschapen zijn (vgl. Kol. 1:16), geen plaats is” (Bene­dic­tus XVI, The Infancy Narratives, 2012, 80). De her­ders leren zo dat op een zeer nederige plaats, ge­re­ser­veerd voor de dieren, de langverwachte Messias geboren wordt, en dat Hij voor hen geboren wordt, om hun Redder, hun her­der te zijn. Dit nieuws opent hun harten voor ver­won­dering, lofprij­zing en vreug­de­volle ver­kon­di­ging. ‘In tegen­stel­ling tot zoveel andere mensen, die druk zijn met veel dingen, wor­den de her­ders de eersten die het meest essentiële van alles zien: de gave van de verlos­sing. Het zijn de nederigen en de armen die de gebeur­te­nis van de Incarnatie begroeten” (Apos­to­lische Brief Admirabile signum, 5).

Broe­ders en zusters, laten wij ook bid­den om de genade om, zoals de her­ders, in staat te zijn tot ver­won­dering en lofprij­zing voor God, en in staat te zijn te koes­te­ren wat Hij ons heeft toe­ver­trouwd: de talenten, cha­risma's, onze roe­ping en de mensen die Hij naast ons plaatst. Laten wij de Heer bid­den om in zwak­heid de bui­ten­ge­wone kracht van het Kind God te kunnen on­der­schei­den, die komt om de wereld te vernieuwen en ons leven te transformeren met zijn plan vol hoop voor de hele mens­heid.