Meditatie Mgr. Wellen voor Jubeljaar

Opdracht van de Heer - Maria Licht­mis

Februari is de tweede maand van het jaar. Een maand met niet al te veel bij­zon­der­he­den. Het is de sprokkel­maand en eens in de vier jaar krijgt het bij­zon­dere aan­dacht omdat het dan een schrikkel­maand is, dan telt de maand 29 dagen in plaats van de 28 dagen in de andere jaren.

Ker­ke­lijk begint de maand op 2 februari met een feest: Opdracht van de Heer (Maria Licht­mis). Het is de her­den­king van de opdracht, ofwel de pre­sen­ta­tie, van de Heer in de tempel, waarbij Jezus, zoals elk eerst­ge­bo­ren joods jongetje werd opgedragen aan God. Volgens de Joodse wet dient ieder eerst­ge­bo­ren jongetje ‘vrijgekocht’ te wor­den, de ouders brengen dan een offer in de tempel.

Op Maria Licht­mis wor­den offi­cieel de kaarsen gewijd die het ko­men­de jaar in onze kerken zullen bran­den. Vaak zien we ook dat er aan het begin van de li­tur­gie een pro­ces­sie wordt gehou­den met bran­dende kaarsen. Deze pro­ces­sie staat symbool voor de intocht van de Heer in de tempel.

2 februari is ook de veer­tigste dag na Kerst­mis en met Maria Licht­mis wordt offi­cieel de Kerst­tijd af­ge­slo­ten. Het is ook op deze dag dat de kerst­stal offi­cieel opgeruimd gaat wor­den. Pakken wij dan met de kerst­stal ook de bood­schap van Kerst­mis weer in? Of is het mis­schien juist een uit­daging om de bood­schap van het Kleine Kind in de kribbe vast te hou­den. Met de vie­ring van Kerst­mis mochten we Hoop, Vrede en Gods Liefde, die Jezus ons bracht, ver­kon­di­gen. Maar deze ver­kon­di­ging is niet voorbe­hou­den aan de Kerst­tijd, het heeft ook een bood­schap, een opdracht in zich: name­lijk dat wij deze Hoop, Vrede en Liefde blijven delen met alle mensen die wij op onze levensweg mogen ont­moe­ten.

Aan dit Heilig Jaar of Jubel­jaar 2025 heeft Paus Fran­cis­cus een speciaal thema meege­ge­ven: Dat wij ‘Pelgrims van Hoop’ mogen zijn. Pelgrims wor­den wij genoemd, mensen die onderweg zijn en in Jezus’ naam proberen goed te doen, om tekenen van hoop te delen met de mensen die wij op onze pelgrims­tocht mogen ont­moe­ten.

Hoop hebben maakt je sterker, geeft je de kracht om met ver­trouwen je weg te ver­volgen. Het delen van deze hoop met anderen maakt je tot apostel, een mede­leer­ling van Jezus die mensen mag bemoe­digen; die anderen een per­spec­tief mag bie­den, een houvast waardoor er ver­trouwen ont­staat. Zonder deze hoop is er veelal geen toe­komst, zon­der hoop is er geen uit­zicht, leven zon­der hoop maakt ons moedeloos en soms ook doelloos.

Laten wij Licht­dra­gers zijn, fakkel­dra­gers die het Licht blijven ver­sprei­den zodat de Bood­schap van het Licht der Wereld blijft klinken en stralen voor alle mensen van goede wil.

Wereld­dag van de Zieken’

We kunnen deze oproep om Licht­dra­gers te zijn ook intens verbin­den met de ‘Wereld­dag van de Zieken’ op 11 februari, de dag waarop de kerk de ge­dach­te­nis viert van Onze Lieve Vrouw van Lourdes. Deze ‘Wereld­dag van de Zieken’ is op 13 mei 1992 door paus Johannes Paulus II inge­steld. Op deze dag, de der­tien­de mei, werd hij in 1981 neergeschoten op het Sint-Pieters­plein.

De in­stel­ling van ‘Wereld van de Zieken’ zou ver­band hou­den met de diagnose die in 1991 bij paus Johannes Paulus II werd gesteld. Vast was komen te staan dat hij leed aan de ziekte van Parkinson. Deze vast­stel­ling heeft hem er niet van weer­hou­den het ambt van op­vol­ger van Petrus te blijven vervullen. Hij durfde zijn kwets­baar­heid zicht­baar te maken, daar­mee deelde hij in het lij­den van zovelen.

De eerste keer dat de dag werd gevierd was op 11 februari 1993. De Poolse paus wilde de aan­dacht en zorg voor de zieken verbin­den aan Onze Lieve Vrouw van Lourdes, die we­reld­wijd wordt aan­ge­roe­pen als Salus infirmorum ('Heil der Zieken'). Dat maakt deze datum ook een geschikte dag om speciaal te bid­den voor zieken en voor de zieken zelf om hun lij­den aan God te offeren.

Op 11 februari 1858 verscheen Maria in Lourdes voor de eerste keer aan Ber­na­dette Soubirous. Er zou­den daarna tot 16 juli 1858 nog zeven­tien ver­schij­ningen volgen. Ber­na­dette was veer­tien, een meisje van een­vou­dige komaf. Haar familie was door allerlei omstan­dig­he­den tot de bedelstaf geraakt. Ber­na­dette had een broze ge­zond­heid doordat zij last had van astma en cholera.

Ber­na­dette ge­hoor­zaamde Maria, die ze eerst niet herkende en zelf ‘De Dame’ noemde, door haar met regelmaat te bezoeken. Ze trok daardoor veel aan­dacht waar de notabelen van die tijd niet blij mee waren. Ber­na­dette bleef trouw en op een gegeven moment moest ze van de pastoor de dame vragen naar haar naam. Tijdens de zes­tien­de ver­schij­ning gaf de dame, op aan­drin­gen van Ber­na­dette, haar naam: ‘Ik ben de On­be­vlekt Ont­van­gene’. Deze ont­hul­ling deed de pastoor doen geloven dat het de Heilige Maagd was.

Dit was het begin van het hei­lig­dom Lourdes waar jaar­lijks velen samen­ko­men om kracht, om hoop en bemoe­diging te vin­den en te krijgen om zo hun levens­kruis te kunnen dragen.

Maria, de Moeder van onze Heer, en daar­mee ook ons aller moe­der, omarmt met een bij­zon­dere liefde hen die kwets­baar zijn. De licha­me­lijk en gees­te­lijk zieken mogen hun heil zoeken bij Maria, ze zal hen altijd nabij zijn, haar gebed zal de zieken onder­steunen en bemoe­digen.

De ont­moe­ting met Maria in Lourdes geeft mensen zoveel kracht en hoop dat zij daardoor hun weg kunnen ver­volgen; ze kunnen daardoor zelfs een steun voor anderen zijn door naar hen te luis­te­ren en door naast hen te gaan staan, wederom een tocht­ge­noot, een Pelgrim van Hoop. Deze ont­moe­tingen, het vertoeven bij de grot aan de Gave, daar­mee de intense ver­bon­den­heid voelen met de Heilige Maagd Maria, onze hemelse Moeder, de vaak in­druk­wek­kende vie­rin­gen; dit alles is één bron van hoop, van kracht en bemoe­diging. Op haar voor­spraak mogen wij ver­trouwen. Bidden we om haar Moe­der­lijke zorg en nabij­heid...

Mgr. Peter H.H. Wellen
Dio­ce­saan admini­strator
Bisdom Gro­nin­gen-Leeu­war­den