What the WJD happened...
Jongeren blikken terug op hun deelname aan de WJD’23
Begin augustus 2023 kwamen zo’n anderhalf miljoen jongeren uit de hele wereld met paus Franciscus samen in Lissabon, Portugal, voor de Wereldjongerendagen (WJD). Tanja de Bont (26) en Chris Caspers (18) waren twee van de vijfennegentig jongeren uit ons bisdom, die aan dit grootste jongerenevenement ter wereld deelnamen. Een half jaar later blikt SamenKerk met hen terug op deze unieke reis en wat de WJD voor hen persoonlijk betekend heeft.
Waarom zijn jullie naar de WJD’23 gegaan?
Tanja de Bont: “Mijn ouders hebben elkaar ontmoet op de Wereldjongerendagen van Czestochowa in 1991, dus de WJD speelt altijd al een rol in mijn levensverhaal. In november 2022 zei mijn moeder tegen mij dat de WJD’23 er aan kwam en of ik meeging. Ik heb twee keer op mijn computer het aanmeldformulier voor me gehad, maar steeds dacht ik: ik ga niet, ik ga niet, ik ken niemand. Maar bij de derde keer dacht ik: ik moet gaan. En toen heb ik me aangemeld. En ik ben blij dat ik dat gedaan heb!”
Chris Caspers: “Ik zou aanvankelijk meegaan met de reis van pater Esko, de priester van mijn parochie in Heemstede, maar die reis ging op het laatste moment niet door. Toen heb ik me direct aangemeld voor de bisdomreis, want ik wilde graag naar de WJD.”
Wat is jullie het meest bijgebleven?
Chris reageert meteen: “Met z’n allen overal naartoe lopen, samen de Mis vieren, gewoon met zo’n grote groep jongeren alles samen doen.” Tanja denkt even na en zegt: “De wandeltocht naar het veld. Dat was het deel wat voor mij het meeste afzien was. We hebben zo’n zes uur gelopen met allerlei rustpauzes. We deden dat echt samen. We wisten niet hoe lang nog en hoe ver het terrein voor de nachtwake en slotviering nog was. We werden echt getest. En toen kwam je op het veld en het was die dag erg warm. Maar het was wel mooi.”
Hoe was de ontvangst weer thuis in de parochie?
Chris lacht: “Dat was leuk en verrassend. Iedereen vroeg hoe we het gehad hadden. Om niet aan iedereen apart ons verhaal te vertellen, hebben mijn zusje Anne en ik een stukje in het parochieblad geschreven. Ja, het was erg leuk dat er zoveel interesse was voor onze verhalen en ervaringen.”
Tanja: “Ik kerk niet in mijn parochie. De laatste jaren ben ik daar alleen maar geweest voor de begrafenis van mijn vader en de Allerzielenviering. Ik ben regelmatig in het heiligdom in Heiloo, bij de zusters. Daar ga ik naar de Mis, de eucharistische aanbidding en naar andere gebedsmomenten. Je bent er als jongere heel welkom, het is fijn om de zusters te kennen en er zijn daar meerdere gebedsmomenten om naartoe te gaan.”
Welke WJD-ervaring zou je graag in je parochie willen introduceren?
Chris Caspers: “Geen idee.”
Tanja de Bont: “Wat ik merk is dat de liedjes, die we bij de eucharistievieringen zongen, niet terugkomen in de viering van de H. Mis hier, terwijl die liedjes me meer aanspreken. Ik vind het Tantum Ergo en Salve Regina mooi, maar ik vond de liedjes van onze WJD-reis vrolijk en aansprekend. Ik zou zeggen: laten we de liederen van de WJD ook in de parochies gaan zingen.”
Chris: “Het was wel anders om elke dag een viering te hebben tijdens de gehele reis. Niet alleen in Lissabon tijdens de WJD, maar ook op de heenals terugreis.”
Tanja: “Normaal zit je toch wat passief in de kerk. Nu was het meer een samenwerking. Je werd er ook veel meer bij betrokken en daardoor voelde je ook meer bij de viering. De ene keer was die en die misdienaar of lector, de andere keer anderen. We hadden ook een koor van jongeren. Ik deed nog niet zoveel, want ik zat voor het eerst na lange tijd weer eens in de Mis. Maar ik vond dat wel fijn dat we er allemaal bij hoorden.”
Heeft de WJD’23 je veranderd?
Chris: “Ik heb wel een andere kijk gekregen op het geloof nu, ook doordat ik nu meer dingen weet. Je kan het je meer eigen maken in plaats van dat je ‘s zondags gewoon meegaat met je ouders.”
Tanja: “Ja daar sluit ik me bij aan. Ik weet nu beter wat de Mis betekent. Sinds de WJD ga ik vaker naar de Mis, soms meerdere keren per week. Verder bid ik nu dagelijks de rozenkrans. Ik heb zuster Laetitia Dei van het Mensgeworden Woord (werkzaam op het heiligdom van Heiloo - red.) gevraagd hoe ik het getijdengebed met een gebedenboek moeten bidden, dat vind ik prettiger dan met de app. Vrijdags ga ik naar de eucharistische aanbidding op het heiligdom. Ik vind het een hele fijne afsluiting van mijn week. Het geeft mij gelegenheid om even tot rust komen.
Vaak vraag ik me af ‘What the WJD happened?’, omdat ik eigenlijk nog steeds niet kan duiden wat er precies gebeurd is. Ik denk dat er een moment was in Caleruega, in Noord-Spanje, toen is er heel veel met me gebeurd. We zouden een uur van gebed hebben, waarin ook heel veel mensen gingen biechten. Ik zei tegen m’n kamergenoot waar ze onze sleutel moest neerleggen, zodat ik weg kon gaan uit de aanbidding als ik dat wilde. Ik ben ook gegaan en heb toen het hele uur gehuild op mijn kamer. Toen ik alsnog naar de kapel terug wilde, kon ik de weg niet meer terugvinden. Dat is het breekpunt voor mij geweest. Toen was het er allemaal uit en vanaf dat moment kon ik volop voor de WJD gaan.”
Chris: “Voor mij was er een keerpunt in het kleine, oude kerkje op onze camino-pelgrimstocht. Ik moest toen heel intens aan de oma van mijn vader denken. Daar ben ik toen begonnen met het bidden van de rozenkrans. Na de WJD bad ik die zo drie tot vier keer per week en nu door de drukte eens per week. Een ander bijzonder moment was toen we bij Caleruega naar buiten gingen en we een kruis op een berg vonden.” Tanja vult aan: “Ja zo’n kruis zou ik hier ook wel willen om naartoe te kunnen gaan. Dat was toen een bijzondere ervaring. Ja, zo’n WJD kan je leven echt veranderen... en ik heb er heel veel nieuwe vrienden bij.”
En voor de toekomst?
“Ik wil gewoon nog een keer naar een WJD,” zegt Tanja de Bont direct. En Chris Caspers? “Ik blijf gewoon naar de kerk gaan en de rozenkrans bidden.” En dat kan. Thuis, in je parochiekerk of met het jongerenpastoraat. Daarnaast heeft paus Franciscus alle jongeren voor augustus 2025 uitgenodigd om vanwege het Heilig Jaar naar Rome te komen. En de volgende, echte, WJD is in de zomer van 2027 in Seoel, Zuid-Korea. Misschien is het ook iets voor jou?
(dit artikel komt uit het bisdomblad SamenKerk van februari 2024)
