Paus Fran­cis­cus

Algemene Au­diën­tie

Woens­dag 5 maart 2025

Omdat paus Fran­cis­cus in het zie­ken­huis ligt met een longontste­king is deze door de paus voor­be­reide tekst niet uit­ge­spro­ken maar moet wel als zodanig wor­den beschouwd.

Catechese­cy­clus
Jubileum 2025. Jezus Christus, onze hoop
I. De kin­der­tijd van Jezus
8. “Zoon, waarom hebt u ons dit aan­ge­daan?” (Lc 2:49)
De vondst van Jezus in de tempel

Beste broe­ders en zusters, goede­mor­gen!

In deze laatste catechese gewijd aan de kin­der­tijd van Jezus, beginnen we met de episode waarin Hij op twaalf­ja­rige leef­tijd in de tempel verblijft zon­der het Zijn ouders te ver­tellen, die Hem angs­tig zoeken en Hem na drie dagen vin­den. Dit ver­slag presen­teert ons een zeer inte­res­sante dialoog tussen Maria en Jezus, die ons helpt na te denken over het pad van de moe­der van Jezus, een reis die zeker niet ge­mak­ke­lijk was. Maria ging inder­daad op een spi­ri­tu­ele reis waarbij ze voor­uit­gang boekte in haar begrip van het mysterie van haar Zoon.

Laten we terug­kij­ken naar de ver­schil­lende fasen van deze reis. Aan het begin van haar zwan­ger­schap bezoekt Maria Elisabeth en blijft drie maan­den bij haar, tot de geboorte van de kleine Johannes. Dan, als ze nu in haar negende maand is, gaat ze van­wege de volk­stel­ling met Jozef naar Beth­le­hem, waar ze Jezus baart. Na veer­tig dagen gaan ze naar Jeru­za­lem om het kind te presen­te­ren; en ze keren daarna elk jaar terug op een pelgrims­tocht naar de tempel. Maar met Jezus nog een baby had­den ze lange tijd hun toevlucht gezocht in Egypte om Hem te be­scher­men tegen Herodes, en pas na de dood van de koning ves­tig­den ze zich weer in Nazareth. Wanneer Jezus, volwassen gewor­den, Zijn bedie­ning begint, is Maria aanwe­zig en een hoofdrolspeler op de bruiloft in Kana; dan volgt ze Hem "op afstand", tot aan Zijn laatste reis naar Jeru­za­lem, en tot aan Zijn lij­den en dood. Na de ver­rij­ze­nis blijft Maria in Jeru­za­lem, als Moeder van de dis­ci­pe­len, en on­der­houdt hun geloof terwijl ze wacht op de uitstor­ting van de Heilige Geest.

Gedurende deze hele reis is de Maagd een pelgrim van hoop, in de sterke zin dat ze de "dochter van haar Zoon" wordt, de eerste van Zijn dis­ci­pe­len. Maria bracht Jezus ter wereld, Hoop van de mens­heid; ze voedde Hem, liet Hem groeien, volgde Hem, liet zich als eerste vormen door het Woord van God. Zoals Bene­dic­tus XVI zei: “We zien hoe Maria volle­dig thuis is in het Woord van God ... we zien hoe haar gedachten afgestemd zijn op de gedachten van God, hoe haar wil één is met de wil van God. Omdat Maria volle­dig doordrongen is van het Woord van God, is ze in staat om de Moeder van het Geïncar­neerde Woord te wor­den” (En­cy­cliek Deus caritas est, 41). Deze unieke ge­meen­schap met het Woord van God bespaart haar echter niet de moeite van een veeleisende “leer­tijd”.

De erva­ring van de twaalf­ja­rige Jezus die ver­mist raakt tij­dens de jaar­lijkse pelgrims­tocht naar Jeru­za­lem, beangs­tigt Maria zozeer dat ze ook namens Jozef spreekt als ze hun zoon terughalen: “Zoon, waarom heb je ons dit aan­ge­daan? Je vader en ik hebben met grote bezorgd­heid naar je gezocht” (Lc 2,48). Maria en Jozef voel­den de pijn van ouders met een ver­mist kind: ze dachten allebei dat Jezus in de kara­vaan was met hun fami­lie­le­den, maar nadat ze Hem een ​​hele dag niet had­den gezien, be­gon­nen ze aan de zoek­tocht die hen ertoe zou brengen hun stappen terug te volgen. Bij terug­komst in de tempel ont­dek­ken ze dat Hij die in hun ogen tot voor kort nog een kind was om te be­scher­men, plot­se­ling volwassen lijkt, nu in staat om betrokken te raken bij dis­cus­sies over de Schriften, om Zijn mannetje te staan ​​tegen­over de leraren van de Wet.

Gecon­fron­teerd met de beris­ping van Zijn moe­der, ant­woordt Jezus met ont­wa­penende eenvoud: "Waarom zocht je Mij? Wist je niet dat Ik in het huis van Mijn Vader moest zijn?" (Lc 2:49). Maria en Jozef begrijpen het niet: het mysterie van God die kind werd, overstijgt hun intel­li­gentie. De ouders willen die kost­ba­re zoon be­scher­men onder de vleugels van hun liefde; in plaats daar­van wil Jezus Zijn roe­ping leven als de Zoon van de Vader die tot Zijn dienst staat en leeft ondergedom­peld in Zijn Woord.

De verhalen van Lucas over zijn kin­der­tijd sluiten dus af met de laatste woor­den van Maria, die her­in­ne­ren aan Jozefs vader­schap jegens Jezus, en met Jezus’ eerste woor­den, die erkennen dat dit vader­schap zijn oorsprong vindt in dat van zijn hemelse Vader, wiens onbetwiste primaat Hij erkent.

Beste broe­ders en zusters, laten we, net als Maria en Jozef, vol hoop, ook in de voetsporen tre­den van de Heer, die zich niet laat beperken door onze voor­schriften, en zich niet zozeer laat vin­den op een plaats, maar in het ant­woord van liefde op het tedere god­de­lijke vader­schap, een ant­woord van liefde dat kin­der­lijk leven is.