Optrekken… met jezelf

In het kader van de vakantie­pe­rio­de volgt hier een vakantie­ver­haal dat ook verscheen in Samen Kerk.

De dokter laat je weten dat het allemaal wat veel is geweest, dat je licha­me­lijk en gees­te­lijk “op“ bent. Je kunt twee dingen doen: ofwel even helemaal stoppen, met het risico dat je in geen jaar meer terug­komt, of wat min­der aan­vat­ten en zorgen voor veel bewe­ging. Dat laatste klinkt aan­trek­ke­lijk, en zo kon het gebeuren dat ik afgelopen winter en voor­jaar weke­lijks een dag erop uitge­trok­ken ben voor een wan­de­ling.

Alleen

Een heel merk­waar­dige erva­ring. In het werk is het altijd druk, of je nu met andere mensen bent of alleen. En als echt­ge­noot en vader van een groot gezin over­komt het je niet zo vaak dat je privé alleen bent. Maar dat is dus wat er de afgelopen maan­den gebeurde. Elke woens­dag was ik onderweg, soms voor maar tien kilo­me­ter, ook wel eens der­tig kilo­me­ter ver. We had­den, zoals u zich onge­twij­feld herinnert, een fan­tas­tisch voor­jaar met veel zon en weinig regen, dus het was ideaal wandelweer.

Bijbel-gordel

Het eerste wat indruk maakt: je komt op plaatsen waar je nog nooit van gehoord hebt: Zoelmond, Papenveer, Leur, Lutter­veld, Beusichem, Gameren, Hoenzadriel. En dat, terwijl ze allemaal binnen veer­tig kilo­me­ter van je woon­plaats liggen. Het is in het rivieren­ge­bied, die merk­waar­dige strook land tussen Zuid en Noord die we met een Ameri­kaanse term de bible belt of bijbel-gordel noemen. Je vindt er de prach­tigste kerkjes, allemaal gekeerd naar het Oosten, naar Christus, de onover­win­nne­lijke Zon, met stevige torentjes aan de West­kant, waar het gevaar, de wereld dreigt.   

Leur

Soms heb je het geluk – het overkwam mij tweemaal – dat er iemand bij zo’n kerk bezig is en je het interieur wil laten zien. Zo kwam ik in de prach­tige her­vormde kerk van Leur terecht, een schil­derach­tig dorpje in het Land van Maas en Waal, waar de baron nog steeds eige­naar is van alle huizen, inclusief de kerk. Het interieur laat weer iets van de prach­tige mid­del­eeuwse fresco’s zien waar­van de Neder­landse romaanse kerkjes nog hectaren verborgen hou­den, bedekt onder zes­tien­de-eeuwse kalklagen.

Je komt vrien­de­lijke, behulpzame mensen tegen, en prach­tige, strakblauwe of sombere maar altijd fas­ci­ne­rende Hollandse, Gelderse of Brabantse luchten.

Beusichem

Je loopt het dorp Beusichem binnen, onder rook van het knusse Oranje­stadje Buren, en je wordt getroffen door de grote opper­vlak­te van het dorps­plein en van de huizen en eet­ge­le­gen­he­den die eraan liggen. Je waant je in een oud stadje. Wat blijkt? Het dorp heeft vijf eeuwen lang een inter­na­tio­naal vermaarde paar­den­markt gekend die het zijn steeds aan­zicht verleende.

Zalt­bom­mel

Je wandelt in Zalt­bom­mel langs de Waal en passeert Sociëteit De Verdraag­zaam­heid. Een mooi negen­tien­de-eeuws gebouw. Maar heel bij­zon­der, zo blijkt als je leest dat niemand min­der dan Karl Marx hier heeft gezeten, aan een tafeltje voor het raam, en er schreef aan zijn Das Kapital. Pikante bij­zon­der­heid: Marx logeerde tij­dens zijn verblijf in de Waal­stad bij zijn oom en tante Lion Philips (vader van de grondleg­ger van het wereldconcern) en Sophie Pres­burg. 

Acquoy

Je rondt de zware kerktoren van Acquoy, een schil­derach­tig dorpje aan de Linge en staat voor het geboor­te­huis van Kees Jansen, bekend als Jansenius, de theoloog, bis­schop van het Vlaamse Ieper, die het sombere calvinis­tische leer­stuk van de voorbeschik­king onderschreef en van grote invloed was op de oud-katho­lie­ken. 

Ontdek­kingen

Kortom: je trekt op met jezelf, en doet kleine, maar fan­tas­tische ontdek­kingen. De eerste is: wat een schoon­heid, wat is er veel moois is het hart van ons land. De tweede: wat is het uitgestrekt en stil in Neder­land, ondanks de bijna 17 miljoen praatjesmakers die ons land telt.

En tenslotte ga je je afvragen: als dit allemaal zo mooi is, de wei­den, de vel­den, de boer­derijen, boom­gaar­den, uiter­waar­den, wielen, dijken, dorpen, ste­den, molens, kerkjes: allemaal siera­den die de mens heeft gemaakt met het voorhan­den ma­te­ri­aal, hoe mooi is dan het land dat ons wacht, waar­naar wij onderweg zijn, optrekkend met elkaar, maar uit­ein­delijk met Hem die ons binnenleidt in onze bestem­ming...

Wim Peeters