Goede Vrijdag

Vader, vergeef ons, want we weten
niet wat we doen of mis­schien toch
een beetje maar niet goed genoeg
om heden met elkaar in het paradijs
te zijn. Eerder voor elkaar de hel.

Kijk, man, kijk dan toch, dat is
je moe­der. En jij, vrouw, dat is
je zoon, kijk dan toch. Kijk ver­der
dan bloed en bodem, dan huid
en haar. Zie de won­den, de pijn

en de dorst. O God, de dorst op
deze godverlaten vlakte van zwart
en wit, waar tongen zich tot potscherf
praten en zielen in stilte barsten
van verlangen naar iets van samen,

naar recht en vrede, een grenzeloos
land vol kleur, een bodemloos paradijs.
Mijn God, mijn God, waarom heb je
ons verlaten? Hoe leggen we ons
heden bij elkaar neer? Zie de mens

moe­derziel alleen en dors­tig en moe
van alle pijn. Raak toch de won­den aan,
Vader, dat wij zachte han­den opmerken
en ons­zelf daarin bergen en wenen tot
wij elkaar zachte han­den wor­den en alles

is volbracht.

Gedicht van Gerrit Riemer