Honderdste geboortedag Mgr. Lescrauwaet
“De ernst van mijn dank en mijn besef van verbondenheid met u hoop ik te laten blijken in een hartelijk leven met u en voor u. Wanneer ik mijn hoop stel op een hartelijk leven, dan denk ik aan een levenshouding en een levensstijl geconcentreerd in het hart. Het gidsend motief hierbij, het motto of de wapenspreuk luidt: Redite ad Cor - Wendt u tot het hart.”
Deze dankwoorden sprak de pas gewijde hulpbisschop van Haarlem uit ten overstaan van Mgr. Henricus Bomers, de drie maanden eerder aangetreden bisschop van Haarlem, de geestelijken en de gelovigen van ons bisdom, op zaterdag 14 januari 1984.
Na het overlijden van Mgr. Th. Zwartkruis op 21 oktober 1983 was het bisdom in rep en roer. Velen voelden zich overvallen door de benoeming van een nieuwe bisschop. Onder hen waren er niet weinigen die vertrouwen hadden in de zachtmoedige academicus Jos Lescrauwaet, een wellevende, hartelijke man. Zou hij als hulpbisschop de gemoederen weten te bedaren, vrede en eenheid kunnen bevorderen in een tijd van polarisatie?
Missionaris
Hij was een missionaris van het Heilig Hart van Jezus (MSC). Zijn wapenspreuk was een programma: Wendt u tot het Hart met een hoofdletter en “leef in en vanuit de stilte in eigen hart, verneemt daar ook de nabijheid van God zelf aan het bestaan”.
Samen Kerk-zijn veronderstelt zich verzamelen rond de Man met het wondergrote Hart.
Zijn bediening in het Haarlemse viel hem niet altijd gemakkelijk. Hij was meer een man van de studeerkamer en de collegezaal dan van de vergaderzalen. Samen Kerk was nogal eens samen vergaderen. Over dit motto van ons bisdom zei hij: “Samen Kerk-zijn veronderstelt zich verzamelen rond de Man met het wondergrote Hart.”
Lescrauwaet, geboren in Amsterdam op 19 juni 1923, Luthers gedoopt en later op jonge leeftijd rooms-katholiek geworden, had voor zijn bisschopsbenoeming gedoceerd aan het grootseminarie van zijn congregatie, aan de universiteit van Tilburg en aan de faculteit Godgeleerdheid aan de katholieke universiteit Leuven. Op zijn theologische kennis en bezonkenheid deed men een beroep tijdens de Particuliere Synode van de Nederlandse Bisschoppen in Rome, in januari 1980, vier jaar voor zijn bisschopswijding. Ook op dat voor de Nederlandse Kerk bewogen moment was hij een man op zoek naar het hart van zichzelf, naar het hart van het geloof en bovenal naar het Hart van Jezus, in een tijd waar het zachtmoedige en nederige Hart van de Heer nogal eens overstemd werd door polemiek en polarisatie.
Hij bleef niet zijn gehele termijn. Bijna vier jaar voor de canonieke emeritaatsleeftijd vroeg en kreeg hij op 71-jarige leeftijd ontslag van de paus. Hij ging even bescheiden als hij gekomen was. Ondergetekende mocht de eenvoudige afscheidsbijeenkomst op het bisdom bijwonen. Er klonken hartelijke woorden in die maartse middag in 1995. We wisselden daarna nog wel eens een brief. Hij schreef dat het zijn oude hart en kouwelijke lijf goed deed iets te horen vanuit het Haarlemse.
Verhuisd naar ’s-Hertogenbosch
Hij hoorde in zijn laatste jaren slechter maar kon nog steeds fijnzinnig en geduldig biecht horen. Hij was een gezocht geestelijk leidsman, vooral in het Sint-Janscentrum, het priesterseminarie in Den Bosch, waar hij vele jaren woonde. De ridderlijke orde van het Heilig Graf van Jeruzalem waardeerde hem zeer als grootprior van 1986 tot 2000 en maakte hem tot ere-grootprior. De laatste jaren bracht hij door in het kloosterbejaardenoord van zijn congregatie in Tilburg. Tot het einde bleef hij, scherp van geest, zeer betrokken bij de ontwikkelingen in de kerk. In Tilburg is hij 19 november 2013 overleden. De uitvaart vond plaats in de Sint-Janskathedraal van Den Bosch. Onze toenmalige bisschop, Mgr. Punt, omschreef hem als “een verkondiger, die in talloze retraites, colleges en predicaties op zeer inspirerende wijze het geloof heeft doorgegeven en vele priesters en anderen geestelijk heeft begeleid.”
Hij leerde velen zich niet te laten meevoeren in de storm van polarisatie, maar de uitdagingen van vandaag te verstaan vanuit een leven van inkeer in het eigen hart en vanuit het Hart van Christus.
Nico van der Peet, pr.
