Blasiuszegen

Gedachtenis op 3 februari

In de katho­lie­ke Kerk is het een oude gewoonte om de voor­spraak van de heilige Blasius van Sebaste in te roepen als hulp tegen keel­aan­doe­ningen. Op 3 februari, de gedenk­dag van de heilige Blasius, wordt in vele pa­ro­chies na de Mis de zoge­naamde Blasius­ze­gen gegeven.

Hagio­­gra­fie

His­to­risch is er nagenoeg niets over H. Blasius bekend, behalve dat hij in de vierde eeuw geleefd moet hebben. Volgens diverse legen­den was hij een arts die tot bis­schop van de Armeense stad Sebaste werd gekozen. Omdat hij getuigde van zijn geloof in Christus zou hij na een gruwe­lijke mar­teling zijn ont­hoofd.

Zijn ver­ering is pas in de Mid­del­eeuwen door de kruisvaar­ders vanuit het Oosten naar West-Europa over­ge­bracht. Het meest bekend is het verhaal waarin Blasius kort voor zijn mar­tel­dood een jongetje genas dat door een visgraat in zijn keel dreigde te stikken. Deze ver­telling zou ten grond­slag hebben gelegen aan de Blasius­ze­gen in de vorm zoals we die nu kennen.

Zegen

Twee kaarsen, die op het feest van Maria Licht­mis (2 februari) zijn gezegend, wor­den dan kruiselings voor de keel gehou­den terwijl het volgende ze­ge­nings­ge­bed wordt uit­ge­spro­ken: