Zeven werken van barmhartigheid
In alle edities van 2016 van SamenKerk hebben we gedurende het Heilig Jaar van barmhartigheid een van de Werken van barmhartigheid belicht van parochies, vrijwilligers en/of gelovige mensen in deze tijd.
In het Dossier Jaar van barmhartigheid kunt u ze teruglezen, of via onderstaande links:
1. De hongerigen spijzen
“Iedere keer weer lekker…”
In de parochie van Wormerveer wordt er iedere woensdag door vrijwilligers voor zo’n 30 personen gekookt. Door samen te eten wordt de eenzaamheid wat doorbroken. (SamenKerk 2016-1)
2. De dorstigen laven
“De dorstige laven in de Efteling”
In ons waterrijke landje zal weinig dorst worden geleden, maar is er ook het besef dat mensen, vooral jongeren, een spirituele dorst hebben. Jongeren zijn weliswaar niet in de kerk te vinden, maar vinden wij hen…? (SamenKerk 2016-2)
3. De naakten kleden
“Geen € 50 in broekzakken”
Vroeger ging kleding in een gezin van kind naar kind. In de kerk in Velserbroek is iedere dinsdagmorgen een kledingbeurs, waar iedereen goedkoop tweedehandskleding kan krijgen. De jaarlijkse opbrengst gaat naar lokale goede doelen. (SamenKerk 2016-3)
4. De vreemdeling herbergen
“Nu voel ik mij veilig”
Franciscaner pater Roland Putman helpt mee bij de opvang van vluchteling in Amsterdam, vooral rond het Centraal Station. Materiële hulp is daarbij belangrijk, maar nog meer het contact van mens tot mens. (SamenKerk 2016-4)
5. De zieken bezoeken
“Een zegen om haar te verplegen”
Zr. Cunera Borst (oorspronkelijk uit Schoorl) verpleegde in de jaren tachtig in Rome de in september 2016 heilig verklaarde Moeder Theresa. Moeder Theresa had nooit iets nodig, ze ging altijd maar door. Maar toen had ze ons nodig… (SamenKerk 2016-5)
6. De gevangenen bezoeken
“Ik geloof heilig in een tweede kans”
Heilig geloof in een tweede kans en zo wat bij te dragen aan een betere wereld, zijn de drijfveren van Erica Hartman uit Oostknollendam, die betrokken is bij een eetgroep voor ex-gedetineerden en een moeder bij haar tweemaandelijkse bezoeken aan haar zoon op een TBS/long stay begeleidt. (SamenKerk 2016-7)
7. De doden begraven
“De naam noemen doet pijn; niet noemen nog meer…”
Rouwverlies is levenslang en het komt steeds weer terug. Aldus rouwdeskundige Marius van den Berg. Rouwen is het verlies van een dierbare (proberen te) verweven in je leven. (SamenKerk 2016-6)
