Bavodag 2009: chillen en poseren voor het groene scherm

“Waar ben je nu?”

Dertien­hon­derd tieners in de ka­the­draal. Het blijft , ook na zoveel jaren, een in­druk­wek­kende zaak. En bovendien een gigan­tische or­ga­ni­sa­torische klus, die helemaal draait op meer dan hon­derd vrij­wil­li­gers! Hoe kun je schoolverlaters die het vormsel gaan of net hebben ont­van­gen, dui­de­lijk maken dat ze bij een grote ge­meen­schap horen, dat ze niet in hun eentje geloven? Alweer bijna twin­tig jaar gele­den kwam de toen­ma­lige jon­ge­ren­pas­tor pater Henny Post o.carm. op het idee om jon­ge­ren bij elkaar te brengen, in een massale bij­een­komst die voldoende afwisseling bood om ook de in­di­vi­duele tiener aan zijn of haar trekken te laten komen. Het is een gou­den greep gebleken, al was het maar omdat we anno 2009 kunnen con­sta­te­ren dat niet alleen in Neder­land, maar ook in België en Duits­land overal deze dagen voor vor­me­lin­gen wor­den geor­ga­ni­seerd, naar het Haar­lemse voor­beeld. Op zater­dag 18 april was het weer zo ver. Onder het motto “Waar zit je nu?”, de kern­vraag uit het digitale ver­keer, kwamen vor­me­lin­gen uit de hele provincie Noord-Holland en uit Zuide­lijk Flevoland naar de Leidse­vaart. De dag stond dus in het teken van in­ter­net, mobieltjes en “chillen”. In­ter­net (met alle moge­lijk­he­den als skypen, communities a la Facebook etc.) en mobieltjes spelen een be­lang­rijke rol in het leven van de tiener. Ze maken contact moge­lijk vanaf elke denk­ba­re plaats en op elk gewenst moment. Een de vraag die daarbij steeds opduikt is: waar zit je nu? Uiter­aard willen de or­ga­ni­sa­toren met deze vraag iets dieper gaan: waar zit je met je hoofd, wat houdt je bezig, hoe sta je in het leven, wat is je bestem­ming, waar kom je vandaan? In een speciale chill-area had­den de deel­ne­mers de gelegen­heid met elkaar, of met anderen in gesprek te gaan. Maar je kon er ook naar muziek luis­te­ren, je diepste gedachten op­schrij­ven of in teke­ningen uit­beel­den. De deel­ne­mers wer­den verwelkomd door pastoor Nico Knol van de Egmon­den. Het ope­nings­woord werd ge­spro­ken door de hulp­bis­schop, mgr. Jan van Burg­ste­den, die met een kort gebed naar de kern van de dag verwees: “Heilige Geest, vuur ons aan!”. Dat vuur ontbrandde, spectaculair als steeds, op het altaar in een hoge kolom. Daarna verspreid­den de deel­ne­mers zich in groepen. Er wer­den spellen gedaan, puzzels opgelost, vragen beant­woord. Een van de aar­digste nieuwe onder­de­len was het green screen, (voor de oudere lezers: wat vroe­ger de blauwe ach­ter­grond was bij tele­vi­sie-uitzen­dingen) een moge­lijk­heid om bij­voor­beeld alvast met de paus op de foto te gaan, in afwach­ting van de Wereld­jon­ge­ren­da­gen die over twee jaar in Madrid wor­den gehou­den. Honder­den jon­ge­ren namen de kans waar om een unieke her­in­ne­ring te hebben aan deze dag en een vooruit­blik op wat in Madrid komen gaat. De gewelven­tocht, een vast pro­gram­ma-onder­deel, is altijd opwin­dend. Als je buiten de ka­the­draal loopt hoor en zie je steeds jon­ge­ren boven roepen en zwaaien.

Ter voor­be­rei­ding van de dag gaf de “bavo­dag­si­te” het volgende verhaal van Martin Buber Mens, waar ben je? Er was eens een rabbi, die van­wege zijn denk­beel­den en zijn manier van leven in de ge­van­ge­nis was beland. In afwach­ting van zijn verhoor, kwam het hoofd van de politie zijn cel binnen. De rabbi had niet in de gaten dat de man binnenkwam, zo diep was hij in gedachten verzonken. De hoof­da­gent was meteen onder de indruk van de rabbi, die daar zo rus­tig en vre­dig zat, en vermoedde dat het een bij­zon­dere man was. Hij begon een gesprek met hem. Na verloop van tijd dacht de agent: “Als ik in de bijbel lees, komen er soms best wat vragen bij me op. Volgens mij kan ik zo’n vraag eens aan deze man stellen.” En de agent vroeg de rabbi: “Wat betekent het toch, dat God, die toch ieder mens op aarde kan zien, aan Adam heeft gevraagd: “Waar ben je?” De rabbi keek de agent aan en vroeg: “Geloof je, dat de bijbel eeuwig is, en dat de woor­den die daarin staan aan ieder mens zijn gericht, in welke tijd of plaats ze ook leven?” “Dat geloof ik”, zei de agent. “Dat betekent dan dus”, ver­volgde de rabbi, “dat God die vraag niet alleen aan Adam stelt, maar aan ieder mens die op aarde leeft: “Waar ben je, in jouw wereld? Wat heb je gedaan met de tijd die je gegeven is en wat ben je van plan te gaan doen met de tijd die nog vóór je ligt? Zo zegt God bij­voor­beeld: ‘Je hebt nu al drieëntwin­tig jaar geleefd, en waar sta je nu?’” De agent schrok, want hij hoorde dat de rabbi precies zijn leef­tijd had genoemd. Hij liet het niet merken, stond op, gaf de rabbi een hand en zei tegen hem: “Pret­tig met u ge­spro­ken te hebben.” Maar zijn hart beefde. Vrij naar: Martin Buber, De weg van de mens. Cothen, Felix 2005, p.9-10.

Foto's: Steef Pardoen