Jubileum abt Mathijsen - Anselm Grün in Egmond

gepubliceerd: maandag, 8 juni 2009

Precies 25 jaar geleden, op 29 mei 1984, werd br. Gerard Mathijsen o.s.b. gekozen tot abt van de Sint Adelbertabdij in Egmond. Samen met zijn broeders, de zusters van het nabijgelegen Liobaklooster, familie, vrienden, oblaten en andere trouwe kerkbezoekers is dit feit gevierd op 29 mei 2009. Mgr. Van Burgsteden sss. ging ’s morgens voor in de feestelijke eucharistieviering.

Ter gelegenheid van het jubileum van abt Mathijsen hield pater Anselm Grün o.s.b. zaterdag 30 mei een voordracht met als thema: "Het achtvoudige pad van Jezus voor een geslaagd leven". In een overvolle abdijkerk – er was werkelijk geen plaats meer vrij – sprak de beroemde Benedictijn over de acht zaligsprekingen als uitgangspunt voor een gelukkig leven. Zo legt hij uit dat wie ‘arm van geest is’ niet afhankelijk is van uiterlijkheden. Rijkdom op zichzelf is niet slecht, maar het is wel schadelijk voor je levensgeluk als je bent afgesneden van je hart en je heil louter zoekt in de buitenwereld. Grün citeert meester Eckhardt: “Gelukkig hij die niets heeft, niets wil en niets weet.” Een mooie duiding geeft hij van de tweede zaligspreking: Zalig zij die treuren, zij zullen getroost worden. Grün beschouwt de ‘treurende’ als de mens die zich kwetsbaar durft te maken, die durft aan te geven dat hij ergens behoefte aan heeft. Tegenwoordig lijden veel mensen aan een gebrek aan ‘betrokkenheid’: we lossen onze problemen zelf op, uit angst kwetsbaar te worden en daardoor geraakt te worden door de ander.

Rechter

Zo loopt Grün alle zaligsprekingen af en bij ieder geeft hij een of meer zeer herkenbare kenmerken van de moderne, westerse, gejaagde mens. De mateloze eisen bijvoorbeeld, die we aan onszelf stellen en ons onbarmhartige oordeel over onszelf, herkent hij als Jezus’ ‘gerechtigheid’ en ‘barmhartigheid’: “Aanvaard dat er geen absolute gerechtigheid bestaat… Zonder gerechtigheid, rechtvaardigheid, kennen we geen innerlijke vrede. In ons schuilt een onbarmhartige rechter en veel mensen kunnen zichzelf niet vergeven.”
Grün besluit met de conclusie dat geluk geen constante toestand is: geluk kun je niet vasthouden, maar is veeleer een levenshouding en ervaring die je kunt ontwikkelen.

Helaas bleek zijn verhaal achterin de kerk zeer slecht verstaanbaar, maar de bijeenkomst na afloop maakte veel goed. Uiteraard lag een flinke boekenvoorraad klaar voor iedereen die zich verder wilde verdiepen in het omvangrijke oeuvre van Grün en wie dat wilde, kon ze zelfs laten signeren.

Margot de Zeeuw

Foto's: Steef Pardoen