“Iedere keer weer lekker…”
De Smulpaap in Wormerveer
“Het is hier alle dagen goed. Het is een soort uit eten, maar dan onder elkaar.” Aldus Ger Bekking-Scholten over De Smulpaap. Samen met zo’n 25 andere ouderen en alleengaanden genieten ze op de woensdagavond in de pastorie van Wormerveer van het driegangenmenu. “Met liefde klaargemaakt”, zegt Ans Mak (73), samen met haar schoonzus Joke van der Laan (72) de kokkin van de avond.
De Smulpaap
In oktober 2000 is De Smulpaap van start gegaan. De toenmalige pastorale werker wilde met een aantal parochianen nadenken over een open huis op de woensdag. In samenwerking met de andere kerken werd toen De Steeg gestart. Maar was er nog niets te doen met de keuken? Zo is de eetgroep op de woensdagavond ontstaan.
Ank Berkhout-van der Louw (69), jarenlang lid van het parochiebestuur en nu van de parochieraad van Wormerveer, haalt het verslag van de eerste vergaderingen erbij. Ze leest voor: “We willen eenmaal per week met een groep mensen een warme maaltijd houden. Dit omdat het samen eten een plaats van gemeenschap is, ontmoeting, kerk-zijn. Het past binnen het beleid van de parochie om meer in te spelen op de behoefte aan zorg en gemeenschap.” Vervolgens vertelt ze enthousiast hoe het al 15 jaar werkt. “De mensen melden zich voor de maaltijd aan. De meesten al een week vooruit, maar op de zondag ligt de lijst achter in de kerk. Op de woensdag komen ze om half zes binnen en om zes uur gaan we van start. We schenken een glaasje wijn of sinaasappelsap. Daarna serveren we een driegangenmenu met een kopje koffie/thee, mét bonbon, tot slot. Daar betaalt men zeven euro voor. In de zomer wordt een barbecue georganiseerd, rond Sinterklaas wordt daar aandacht aan besteed en natuurlijk is er ook een kerst- en een paasdiner.”
| foto’s: Jos Noordeloos | ||
 Ans Mak en Joke van der Laan |
 ‘Horen, zien en zwijgen’, Rie Bak, Ger Bekking en Martini Kampen |
 Ank Berkhout |
In de keuken
Een diner moet gekookt worden. Er zijn enkele groepjes van drie personen, die een avond voor hun rekening nemen. Naast het tafel dekken moeten er natuurlijk boodschappen worden gedaan. Maar eerst bedenken: wat gaan we eten? De koks (m/v) houden in een schrift bij wat ze gekookt hebben, om te voorkomen dat er weken achter elkaar spruitjes gegeten worden…
Uiteraard hebben de bezoekers hun favorieten. Een menu van vis hors d’oevre, witlof uit de oven en ijs met aardbeien en koffielikeur toe, dat gaat erin als koek. Joke en Ans koken vanavond. Ze vinden het leuk om samen gezellig te koken en dingen te maken. Meestal lukken de recepten. Een keertje waren de pasteibakjes een beetje aangebrand. Samen doen de dames op woensdagmiddag de boodschappen bij de supermarkt. Wat is er in de aanbieding? Vanavond wordt het witlof uit de oven. Die ochtend hadden ze al de chipolatapudding gemaakt. “Niet uit het koelschap, maar echt gemaakt!” Rond half vier, vier uur komen de schoonzussen naar de pastorie. In ’t kleine keukentje – “dat is wel ‘ns behelpen” – beginnen ze met koken en braden. Bij de afwas worden ze geholpen door de enkele gasten, die meehelpen schoonmaken en opruimen.
Aan tafel
Jaar van de Barmhartigheid
De zeven werken van barmhartigheid zijn:
- de hongerigen spijzen
- de dorstigen laven
- de naakten kleden
- de vreemdelingen herbergen
- de zieken verzorgen
- de gevangenen bezoeken
- de doden begraven
Zes van deze werken zijn gebaseerd op de woorden van Jezus in het Evangelie van Matteüs (Mt. 25,35-36). Het zevende is gebaseerd op het Bijbelboek Tobit (1,17). In de zeven edities van jaargang 2016 van SamenKerk besteden wij, tijdens het Heilig Jaar (van de Barmhartigheid), steeds aandacht aan een van de werken van barmhartigheid. Bij deze serie is steeds in het midden van SamenKerk een afbeelding afgedrukt van ‘De werken van barmhartigheid’ van de Meester van Alkmaar uit 1504 (thans te bezichtigen in het Rijksmuseum).
In de grote zaal van de pastorie staat een gezellig gedekte tafel. Om zes uur zijn alle plaatsen bezet. De meeste mensen hebben een vaste plek aan tafel, da’s wel zo vertrouwd. Zoals Johan Dantuma (58) uit Wormer: “Het eten hier is uit de kunst. Ik ben er elke woensdag, de andere dagen kook ik zelf.” Aan de overkant zitten naast elkaar Rie Bak-Kriek (82), Ger Bekking-Scholten (79) en Martini Kampen-Rem (77). “Horen, zien en zwijgen”, zegt Ger lachend. Ook zij zijn vaste klanten. “Dan hoef je thuis niet te koken en het alleen op te eten.”Ze praten gezellig met elkaar en ondertussen genieten ze van wat hen wordt voorgeschoteld.
En wat eten we vanavond? Niemand die het weet. En dat is ook de bedoeling, aldus Ank Berkhout. Het maakt de gasten niet uit, want als ik rondkijk langs de tafel, wordt er lekker gesmuld en de meeste schalen gaan leeg terug. Wat over is, wordt in bakjes aan de liefhebber meegegeven. Ik moet zeggen: het was inderdaad zeer smakelijk. Drie sterren! En dat op de dag dat in december jl. de Michelinsterren in Nederland bekend werden gemaakt.
In SamenKerk is een serie gestart over de zeven werken van barmhartigheid. Dit is het eerste artikel dat ook verscheen in editie februari 2016 van SamenKerk.
