Vierde zondag door het jaar (C)
Zondag 3 februari 2013
gepubliceerd: donderdag, 31 januari 2013
“Maar Hij ging midden tussen hen door en vertrok”. (Lc.4,30)
Jezus wordt afgewezen door de mensen in zijn directe omgeving. De dramatische gebeurtenis uit het begin van zijn openbaar leven herhaalt zich in onze tijd.
“Is dat niet de zoon van Jozef?” zeiden de mensen van Nazareth.
“Is dat niet Jezus van Nazareth?” zeggen veel christenen het hen thans na. De verwachte Messias leidde in de voorstelling van veel mensen in Palestina een eigen leven. Jezus beantwoordde niet aan dat beeld en kon dus de Messias niet zijn.
Er zijn er die Hem wel erkennen.
“Wij hebben zijn ster in het Oosten gezien en zijn gekomen om Hem onze hulde te brengen”, zeggen de wijzen tegen koning Herodes. En als zij het Kindje vinden gaan ze op de knieën. Zij herkennen de Beloofde.
Ook Johannes de Doper weet dat Jezus “het Lam Gods” is, “dat de zonden van de wereld wegneemt”. En Andreas en Johannes volgen Hem eveneens, net als zijn Moeder.
Maar veel anderen willen er niet van horen.
De geschiedenis herhaalt zich. Wanneer in onze kerken de Blijde Boodschap wordt gepreekt, blijven heel veel mensen weg. Of ze zeggen verontwaardigd, dat het ‘niet relevant’ is, niet ‘aanspreekt’. Sommigen gaan zelfs zo ver dat ze alles wat godsdienst is op één hoop gooien, onder het motto: als je maar wat gelooft...
Terwijl christen-zijn juist het tegendeel is. Het is niet kiezen uit een ‘levensbeschouwelijk aanbod’, maar iemand achterna gaan die zijn leven eindigde aan een slavenkruis.
Jezus komt, kijkt ons aan en wenkt ons, maar laat iedereen vrij. Vrijheid is een voorwaarde om tot geloof te komen.
Liefde laat zich niet dwingen, en het christendom mag nooit een mariage à raison, een verstandshuwelijk zijn.
Meegaan met Jezus betekent: in vrijheid alle vertrouwen schenken aan Hem die ons voorgaat, die De Weg is.
wp
