Als je gedoopt gaat worden

Er zijn momen­teel gelukkig steeds meer jonge mensen, die er voor kiezen het doopsel te ont­van­gen in de katho­lie­ke kerk. Voor velen van hen gebeurt dat op Pasen. We heten hen zeer harte­lijk welkom in de ge­meen­schap en op de weg van de navol­ging van Jezus Christus. Voor een tiener of vol­was­se­ne is de tijd van voor­be­rei­ding en de be­ge­lei­ding na het doopsel erg be­lang­rijk.

Dit keer staan we daarom stil bij de stappen in de voor­be­rei­ding, die ge­woon­lijk in de Veer­tig­da­gen­tijd wor­den gevierd. Voor jon­ge­ren en vol­was­se­nen ligt het anders dan bij een kind: een kind wordt toe­ver­trouwd aan en onder Gods bescher­ming geplaatst in het doopsel. De opvoe­ding in het katho­lie­ke geloof is ver­vol­gens een taak voor de ouders.

Groeien in geloof

Het geloof is geen jas, die je aantrekt. Het is ook niet alleen iets van je verstand. Geloven is iets dat je doet met hart en ziel en het vraagt standvas­tig­heid en trouw. Wees dus niet ongedul­dig, maar neem de tijd om je voor te berei­den op dit super­be­langrijke moment van het doopsel, waarop de goede God je aanneemt als zijn geliefd kind en je bestemt om eeuwig te leven. De voor­be­rei­ding op het doopsel en de be­ge­lei­ding daarna, gaan dus over groeien in geloof en de levens­wij­ze van Jezus Christus. Dat heeft tijd nodig.

Thuis in de kerk­ge­meen­schap

Bij­zon­dere aan­dacht is ervoor nodig dat de nieuwe katho­liek zich thuis voelt in de ge­meen­schap. Dat we elkaar steunen op onze geloofsweg is daarbij be­lang­rijk. Een katho­liek alleen is in gevaar. In je eentje naar de Mis gaan op zon­dag is meestal te weinig. Ik zou een nieuwe katho­liek dan ook adviseren: maak deel uit van een groep, een ge­meen­schap waarin je kunt spreken, met elkaar het geloof kunt delen, samen kunt bid­den. Dan val je niet in een gat als de mooie voor­be­rei­dings­tijd voorbij is. Overleg met je pries­ter of cate­chist.

Catechumenaat

Na een eerste intro­duc­tie­tijd wor­den de kan­di­da­ten voor het doopsel opgeno­men onder de geloofs­leer­lingen. Vanaf dat moment heten zij ‘cate­chu­me­nen’ en begint het ‘catechumenaat’. Als zij zover geko­men zijn dat ze de catechese hebben gevolgd en in geloof zijn gegroeid, wor­den zij op de eerste zon­dag van de Veer­tig­da­gen­tijd na de preek aan de ge­meen­schap voor­ge­steld en inge­schre­ven als kan­di­daat voor het doopsel in de paas­nacht. Daarna zijn er tot Pasen op de weg naar het doopsel, ver­schil­lende vie­rin­gen en stappen voor­zien om de geloofs­leer­lingen te zuiveren en te sterken. Soms zullen die plaats­vin­den tij­dens de vie­rin­gen in de kerk, soms in de groep waarin de catechese wordt gegeven. Het leren van de ge­loofs­be­lij­de­nis en het Onze Vader heeft een be­lang­rijke plaats in de voor­be­rei­ding.

Pasen

Om be­lang­rijke pas­to­rale redenen kan deze voor­be­rei­ding ook op een ander moment in het jaar wor­den gedaan, maar Pasen heeft de voor­keur: dan vieren we dat Jezus Christus is verrezen en de dood heeft overwonnen, dat we verlost zijn van de eeuwige dood, van een leven zon­der uit­zicht. Aan het nieuwe leven van Jezus krijgen we door het doopsel deel. Ge­woon­lijk krijgt een vol­was­se­ne in dezelfde vie­ring na het doopsel ook het vormsel en ont­vangt hij de eerste heilige communie. Dan is de paasvreugde compleet: de dopeling verlaat de kerk als vol­waar­dig christen en lid van de Kerk, ge­sterkt om de goede strijd te kunnen strij­den, begin van een nieuw leven.

Ga met God

Van harte wens ik ieder­een, jong en oud, die zich nu voor­be­reidt op het doopsel, een mooie en gezegende tijd toe: dat jullie de vreugde van Pasen - nieuw leven! - per­soon­lijk, in jullie eigen leven mogen ervaren. Ga met God! Zijn zegen wens ik jullie toe!

+ Bis­schop Johannes Hendriks