Pelgrims van hoop

Brief van de R.-K. bis­schop­pen van Neder­land
bij gelegen­heid van het begin van het Jubel­jaar 2025

Dier­ba­re broe­ders en zusters in Christus,

In onze Kerk wordt 2025 een bij­zon­der jaar. Het wordt gevierd als een ‘Jubel­jaar’ of ‘Heilig Jaar’. Dit is van oorsprong een oud­tes­ta­men­tische traditie, die nu elke 25 jaar wordt herhaald. Paus Fran­cis­cus heeft aan het Heilig Jaar 2025 het thema ‘Pelgrims van hoop’ meege­ge­ven. Als voor­be­rei­ding op dit bij­zon­dere Jubel­jaar richten wij ons tot u met deze brief, om met u samen na te denken over de bete­ke­nis van ‘hoop’ in ons leven, in onze geloofs­ge­meen­schap en in de samen­le­ving.

1. De hoop die niet teleurstelt

‘Hoop’ is een heel oud reli­gi­eus thema. We spreken van ‘de chris­te­lijke hoop die in ons leeft’. Daar­mee bedoelen we dat Jezus Christus gestorven én verrezen is en daardoor voor ons het per­spec­tief op eeuwig leven heeft geopend. Voor gelo­vi­ge mensen betekent dit dat er áltijd hoop is op een betere toe­komst: hier of in het hiernamaals. Vertaald naar het leven van alle­dag betekent dit dat gelo­vi­gen mensen mogen zijn die per de­fi­ni­tie posi­tief en opti­mis­tisch in het leven staan. Het glas is altijd half­vol, nooit halfleeg.

Het is niet voor niets dat paus Fran­cis­cus het do­cu­ment, waar­mee hij het Heilig Jaar 2025 aan­kon­dig­de, de titel heeft gegeven: ‘De hoop stelt niet teleur’. In een wereld waarin onzeker­heid en angst vaak over­heer­sen, roept de paus ons op om stevig verankerd te blijven in de hoop die ons door Christus is gegeven. Die hoop komt voort uit de belofte dat God ons liefheeft en dat Hij ons leidt op onze levensweg. Als pelgrims van hoop zijn wij ge­roe­pen om dit ver­trouwen uit te dragen.

2. Hoop als gave en opdracht

Paus Bene­dic­tus XVI heeft in zijn en­cy­cliek ‘Spe Salvi’ uit 2008 al het fun­da­men­tele karakter van chris­te­lijke hoop bena­drukt. ‘Hoop is een voor­waarde voor leven en een middel om te overleven. Het is de kracht die ons in staat stelt de toe­komst met een zekere ver­wach­ting tegemoet te zien, zelfs in het aange­zicht van moei­lijk­he­den en lij­den’ (Spe Salvi, §27). Deze woor­den her­in­ne­ren ons eraan dat hoop niet alleen troost biedt in tij­den van tegen­slag, maar ook een drijvende kracht is die ons helpt om de uit­dagingen van onze tijd met moed en vastbera­den­heid tegemoet te tre­den.

Dage­lijks horen mensen om zich heen veel negatieve en sombere verhalen over oorlogen, vluch­te­lingen, sociale onge­lijk­heid en aller­hande crises dichtbij en veraf. Je zou er pessi­mis­tisch van wor­den. Maar vanuit ons geloof weten we dat dit de ver­keerde in­stel­ling is. Er gebeurt in de maat­schap­pij ook veel goeds dat het verdient om onder de aan­dacht gebracht te wor­den. Daarom
roepen we ie­der­een op om in dit ko­men­de Heilig Jaar de schijn­wer­pers te richten op plekken van hoop, op hoop­volle gebeur­te­nissen in de samen­le­ving en op mensen die hoop uitstralen.

3. Getuigen van de hoop

Een be­lang­rijk kenmerk van chris­te­lijke hoop is dat we deze niet voor ons­zelf hou­den, maar delen en uitdragen in de wereld. Ons geloof is niet alleen een per­soon­lijke aan­gele­gen­heid, maar een oproep om te getuigen van de hoop die in ons leeft.

De apostel Petrus schrijft daarover: ‘Wees altijd bereid tot verantwoor­ding aan wie u reken­schap vraagt van de hoop die in u leeft’ (1 Petrus 3:15). Als gelo­vi­gen zijn wij ge­roe­pen om vanuit de hoop te leven en een po­si­tie­ve bijdrage te leveren aan de maat­schap­pij. Dat betekent dat we niet alleen ver­trouwen op de voor­zienig­heid van God, maar ook actief werken aan het bevor­de­ren van recht­vaar­dig­heid, vrede en soli­da­ri­teit.

Daarom willen wij met u een ‘bewe­ging van hoop’ in gang zetten. Laten we onze pa­ro­chies, ge­zin­nen en ge­meen­schappen maken tot plaatsen van ont­moe­ting en hoop. Laten we elkaar onder­steunen, bemoe­digen en samen zoeken naar manieren om ons geloof zicht­baar te maken in onze daden. Hoop vindt haar vervulling in de liefde. Door in liefde te leven, getuigen wij van de levende hoop die Christus ons heeft gegeven.

4. De hoop door­ge­ven

Tot slot nodigen wij u uit om de hoop door te geven aan anderen, vooral aan hen die ont­moe­digd zijn of zich in een moei­lijke situatie bevin­den. Paus Fran­cis­cus nodigt ons uit om ‘bruggen van hoop’ te bouwen en ons leven te richten op de noden van anderen, vooral de armen, de een­za­men en de vreem­de­lingen. Het is onze roe­ping als chris­te­nen om niet alleen onze hoop levend te hou­den, maar ook hoop te brengen. Vooral naar mensen en plaatsen waar de hoop ontbreekt.

5. Slot­woord

Dier­ba­re broe­ders en zusters, laten we in dit Heilig Jaar in bewe­ging komen en op weg gaan als ‘pelgrims van hoop’. Daarbij mogen we onze ogen gericht hou­den op Christus, die ons de ware en on­ver­gan­ke­lijke hoop schenkt. Tege­lijker­tijd mogen we gehoor geven aan de oproep om samen te werken aan een wereld, waarin liefde en ge­rech­tig­heid de boven­toon voeren en waarin de hoop op Gods belofte ons leidt en inspireert.

Moge de Heilige Geest u vervullen met vreugde en vrede in uw geloof, zodat u rijke­lijk kunt hopen, zoals de apostel Paulus ons bemoe­digt: ‘Moge de God van de hoop u vervullen met alle vreugde en vrede in uw geloof, zodat uw hoop overvloeit door de kracht van de Heilige Geest’ (Romeinen 15:13).
Mogen deze woor­den u in­spi­re­ren en u helpen om - samen met ons - de pelgrims­tocht van hoop aan te gaan, met een hart dat open­staat voor de toe­komst die God ons belooft.

Baarn, 18 de­cem­ber 2024

De Rooms-Katho­lie­ke bis­schop­pen van Neder­land