The Passion

Is even met z’n allen gelovig zijn

De achtste editie van The Passion vond op don­der­dag 29 maart 2018 in Am­ster­dam-Zuidoost plaats. Dit stads­deel – dit jaar vijf­tig jaar oud – was in al zijn veelzij­dig­heid bij uitstek geschikt om als decor te dienen voor de eigen­tijdse muzikale vertol­king van het verhaal over het lij­den en sterven van Jezus. Een rauw, maar troost­rijk verhaal tegen de ach­ter­grond van een wijk die bekend is met verdriet en tegen­slag, maar ook met wederop­bouw en veer­kracht.

Dit jaar had The Passion het thema ‘Ik zie jou’ en was er een nieuwe verhaallijn aan toe­ge­voegd: jazzzan­geres Graziëlla Hunsel Rivero speelde de rol van de vrouw die geneest door aanra­king van de man­tel van Jezus. Deze gebeur­te­nis was gecompo­neerd tot een roerend duet tussen haar en Jezus (dit jaar musicalster Tommie Christiaan). Maar zoals ieder jaar trok er ook een groot, verlicht kruis door de stad. Wat beweegt iemand om het kruis te willen dragen tij­dens The Passion? En wat betekent dat kruis voor hem of haar? SamenKerk sprak met twee pro­ces­sie­deel­ne­mers .

De eerste keer in Gouda

Karin Blankendaal is 37 jaar, orthope­dagoge en moe­der van twee kin­de­ren (2 en 4) uit Hoorn. Zij nam in 2011 deel aan de eerste editie van The Passion in Gouda, omdat ze hier­voor door de organi­sa­tie was gevraagd. “Ik had geen idee dat het zo’n groots gebeuren zou zijn. Kort ervoor was ik terugge­ko­men uit Afrika waar ik een tijd woonde, en daar gaat ie­der­een naar de kerk. Elke feest- en her­den­kings­dag wordt er groots gevierd. Mijn opvat­ting was dat de armoede nog wél het geloof kent, en de rijkdom zoals hier veel min­der. In Afrika ben je met z’n allen gelovig, in Neder­land ben je alleen gelovig. Maar tij­dens The Passion niet meer. Dat vond ik heel frappant.

Bij­zon­der was het om te ervaren dat je met elkaar het kruis draagt. Dat kruis was trouwens let­ter­lijk loodzwaar, en ook in figuur­lijke zin besefte ik dat Jezus dit heeft gedragen zon­der dat mensen hem hielpen. Pasen is voor mij echt de grond van de Kerk. Feest van de hoop, er is altijd weer nieuw leven moge­lijk. Het was een heel goed gevoel om het kruis samen met anderen te dragen. Ik zou het zo nog een keer doen. Wat ik ook bij­zon­der vind aan The Passion, en ik hoop dat dit zo blijft, is dat jong en oud erbij betrokken zijn.”

Dit jaar in de Bijlmer

Iris Gelen is 28 jaar, werkt in de ouderen­zorg en woont in Goor (Overijssel). Ze is betrokken bij het jon­ge­ren­werk van de fran­cis­ca­nen in Am­ster­dam. Met hen liep ze Witte Donder­dag mee in de pro­ces­sie door de Bijlmer. “Het lijkt mij een mooie en unieke erva­ring om mee te lopen en om het hele eve­ne­ment te beleven. Ik kijk ernaar uit, want zoiets maak je mis­schien maar één keer in je leven mee. Ik verwacht dat dit jaar opnieuw een krach­tig verhaal over de lij­densweg van Jezus wordt neer­ge­zet. Na­tuur­lijk met veel muziek en ver­tellers erin.

Pasen betekent veel voor mij. Gezellig samen­zijn met familie. En tij­dens de vie­ring en het zingen in de kerk gedenk ik Jezus’ lij­den en wat Pasen betekent.

Het thema van deze Passion, ‘Ik zie jou’, vind ik erg be­lang­rijk. Ik denk dan aan aan­dacht voor elkaar en dat je elkaar helpt. Zoals afspreken met vrien­din­nen of met de kamera­den­groep wat leuks gaan doen. Of dat ik gezellig een keer bij mijn buurvrouw op visite ga of zij bij mij voor een kopje koffie en een praatje. Op deze manier bouw je een band met elkaar op en kun je op elkaar terug­val­len. Mis­schien zien we dat in The Passion van dit jaar ook wel terug bij de be­lang­rijk­ste personen rondom Jezus. Hij is hun voor­beeld en ze willen een band met Hem opbouwen maar weten niet wat er zal gaan gebeuren. Ik laat me in ieder geval verrassen!”

(dit artikel is over­ge­no­men uit SamenKerk - editie april 2018)