Voor een gehoor van zo’n honderdvijftig zielzorgers - priesters, diakens en pastoraal werk(st)ers - uit de bisdommen Haarlem en Rotterdam, onder wie de (hulp)bisschoppen van beide bisdommen en de abt van Egmond, alsmede enkele tientallen studenten van het Grootseminarie, hield de aartsbisschop van Mechelen Brussel, kardinaal Godfried Danneels, maandagmiddag de tweede Tiltenberglezing in Vogelenzang. Onderwerp was de betekenis van paus Johannes Paulus II. In een boeiend betoog schetste kardinaal Danneels een scala van terreinen (maar, zoals hij zelf zei, geen uitputtend overzicht) waarop paus Wojtyla een diepgravende invloed heeft gehad: al opvolger van Petrus en m.n. het kerkelijk recht (zowel van de Oosterse als van de Latijnse Kerk), de theologie (de inbedding van de bevrijdingstheologie in de kerkelijke hoofdstroom), het statuut van de bisschoppenconferenties (wel juridische, geen theologische zeggenschap), de “bevestiging van de broeders” en als slutelfiguur in de oecumene, waar hij volgens de kardinaal vooral in de contacten met de joden geslaagd was, terwijl die met de orthodoxen stokten. Kardinaal Danneels merkte op dat het bij de huidige paus omgekeerd ligt: stroef t.a.v. de joden, maar vlot met de orthodoxen.
|
Andere onderwerpen die aan de orde kwamen waren het vredeswerk van Johannes Paulus; het centrale document uit het pausschap, de autobiografische tekst “Mijn roeping, gave en mysterie”, bij gelegenheid van zijn gouden priesterfeest; zijn verhouding tot de grote ideologieën van marxisme en liberalisme, zijn Christocentrische antwoord op de geloofscrisis. Als zes fundamentele teksten in het pedagogische concept van de paus noemde de kardinaal de drie encyclieken over de Goddelijke Personen Redemptor Hominis (1979) Dives in Misericordia (1980) en Dominum et Vivificantem (1986) en de exhortaties over de leek (Christifideles Laici), over de priester (Pastores Dabo Vobis) en over het gewijde leven (De Vita Consecrata).
|
Persdienst Bisdom Haarlem / Wim Peeters |
Voor het laatst gewijzigd: |