| ||
In het derde weekend van september komen in heel Nederland jongeren in actie voor mensen in hun eigen directe omgeving. Wat ze gaan doen bepalen ze zelf. Dat kan echt van alles zijn, maar de kerkelijke jeugd komt volop in actie.
Misschien denkt u: “Actie, dat past bij jongeren...” Dat klopt, maar het gaat hier niet om actie omwille van de actie. Skydiving en bungeejumping staan niet op het programma. Het gaat om die ander, om de medemens. Er wordt niet gevraagd om zomaar action... De tieners worden (op)geroepen tot DIACONale action.
In ons bisdom hebben de afgelopen jaren steeds meer groepen die uitdaging opgepakt. Opvallend vaak kozen ze voor projecten bij intramurale instellingen, zoals verpleeghuizen, woonzorgcentra, inrichtingen voor verstandelijk en/of lichamelijk gehandicapten.
Deelnemers aan DiaconAction zijn van die lefgozertjes die in een verpleeghuis de confrontatie met dementie en aftakeling aangaan. Het zijn van die giechelmeiden die ineens in staat blijken een muzikaal programma te presenteren voor ouderen. Het zijn kids die ongelooflijk veel leren in zo’n weekend en tegelijk de ouderen een ander beeld van jongeren voortoveren. Voor één keer niet het stereotiep van de als-bedreigend-ervaren hangjongere op dat smalle bruggetje, waar je dan met je rollator niet meer overheen durft.
In zo’n DiaconAction-weekend worden twee groepen een beetje meer mens. Deelnemers aan DiaconAction zijn geen types die nu eenmaal zijn zoals ze zijn, maar mensen die willen worden wat ze zouden kunnen zijn: mens naar Gods beeld. Dat zijn grote woorden, maar daarom zijn ze niet minder waar. Dat geldt ook voor de mensen in die instellingen of op een andere manier worden geholpen door de tienerkanjers van DiaconAction.
Er zijn mensen die dit allemaal wel aardig vinden, maar zeggen dat het geen zoden aan de dijk zet waar het gaat om de geloofsopvoeding van de jongeren. Dat lijkt mij om verschillende redenen, ten onrechte:
| richt zich op bestaande groepen in de kerken. Er wordt met die jongeren bij allerlei gelegenheden over inhoudelijke zaken gesproken. Dus ook hier. De naam DiaconAction moet je uitleggen, dat doen we ook op de vernieuwde site. Wie wil vertellen wat diaconie is, kan niet heen om houding van Jezus ten opzichte van de armen en de kwetsbaren. En wat zie je dan gebeuren? Een kleine JP(JongerenPastoraat red.)-groep blijkt bij DiaconAction ineens twee keer zo groot, omdat vrienden en vriendinnen – die nog niet van hun vooroordelen over de kerk af zijn – dan ineens wel meekomen, want | |
|
| biedt de mogelijkheid om te ontdekken dat je een goed gevoel overhoudt aan “iets doen voor een ander.” Die ervaring is voor de geloofsontwikkeling van jongeren van levensbelang. Vergeet niet dat ze leven in de samenleving waarin iemand als Joes Kloppenburg de dood vond, omdat hij helpen wilde. Dergelijke helden kunnen niet gemist worden, ook niet in de maatschappij van de toekomst. | |
|
| stimuleert zo het basisvertrouwen van tieners, die per definitie onzeker zijn. Er bestaat geen geloof (= vertrouwen) dat niet is gebaseerd op positieve ervaringen. Die positieve ervaringen kun je opdoen in alle aspecten van kerk-zijn, zeker ook in de diaconie. Ik vermoed dat in groepen voor jongerenliturgie en in het JP, de tieners met een meer praktisch gerichte intelligentie (60% zit op het VMBO) in de minderheid zijn. DiaconAction biedt juist die groep een geweldige mogelijkheid om ook van positieve ervaringen op te doen. Het is zo veel gemakkelijker om je te richten op havisten en vwo-ers. Het is o zo verleidelijk om de VMBO-ers maar met “rust te laten”... Lieve God, leid ons niet bekoring, maar tot... |
Foto's: Bisdom Haarlem
Stallen worden uitgemest.
| |
|
| Een gezellig potje Scrabble. |
|
| Afplakken voor een schilderklusje. |
|
| Samen zingen. |
