Johannes Wenting werd geboren op 15 september 1948 te Den Haag en op 16 mei 1992 tot priester van het bisdom Haarlem gewijd. Hij is zijn pastorale loopbaan begonnen als pastoraal werker in het Tabe Rienkshuis te Amsterdam op 26 november 1990. Vervolgens werd hij pastoraal werker in de Deltaparochie te Amsterdam Nieuw-West, te weten de O.L.Vrouw van Zeven Smarten, O.L.Vrouw van Lourdes en H.Catharina. Na zijn priesterwijding werd hij op 18 mei 1992 benoemd tot pastoor van de drie bovenstaande parochies. In 1993 werden deze parochies samengevoegd tot de nieuwe parochie Het Nieuwe Verbond en werd hij moderator. Vervolgens was hij pastoor te Heemskerk, H.Laurentius (1994-1998) en daarnaast vanaf 1 juli 1996 interim-deken van het dekenaat Beverwijk.
Op 1 oktober 1999 werd hij deken van het dekenaat Hoorn en pastoor te Medemblik, H.Martinus. Op 1 april 2002 kreeg hij eervol ontslag uit alle bovenstaande functies en werd hij pastoor te Muiden-Muiderberg en Weesp. Daarnaast was hij gedelegeerde voor het Toeristen- en Recreatiepastoraat. Tevens was hij lid van de Priesterraad van het bisdom Haarlem en daaruit als vertegenwoordiger lid van de landelijke en internationale verbanden van Priesterraden. Op 1 juni 2004 werd hij priester-assistent in de Regio Flevoland-Zuid en op 1 april 2005 werd hem eervol ontslag verleend vanwege zijn slechte gezondheid.
Mgr. Punt memoreerde de menselijkerwijs veel te vroeg gestorven priester: "Johannes Wenting is slechts 56 jaar oud geworden en hij was 13 jaar priester. Voordat hij in het pastoraat ging werken, was Johannes werkzaam op het sociale vlak bij verslaafden. Met heel veel gedrevenheid en met groot enthousiasme. Soms wilde hij meer dan hij waar kon maken en dan voelde hij zich pijnlijk teleurgesteld. Door zijn grote vriendelijkheid en zijn heel open en spontane houding was hij toegankelijk voor heel veel mensen. Velen heeft hij als priester inspiratie en hoop kunnen geven. In de laatste maanden heeft hij veel geleden aan een ongeneeslijke ziekte die hem fataal is geworden. We kunnen slechts vermoeden in hoeverre deze fatale ziekte reeds langere tijd in het leven van Johannes zijn schaduw vooruit heeft geworpen en het voor hem moeilijk maakte om rust te vinden.
Hij heeft zich uiteindelijk volledig kunnen overgeven en was innerlijk klaar om zijn Heer tegemoet te gaan. Hij bleef ondanks zijn ernstige ziekte nauw betrokken bij de bisdomactiviteiten en was op 21 mei j.l. nog in de kathedraal aanwezig om de nieuw gewijden mee op te nemen in de kring van priesters. Laten we hem heel van harte toebidden dat hij nu voor altijd de verkwikkende en vredevolle rust heeft gevonden bij de Heer."
