Tegen de stroom van secularisatie in, maken bedevaartplaatsen een opmerkelijke bloeiperiode door. Niet alleen de grote internationale oorden, ook de lokale vereringplekken in Nederland kennen een groeiende toeloop. Niet louter om rooms-devotionele redenen, ook uit cultuur-historische belangstelling gaan mensen anno 2005 'op bedevaart'. Sommige bisschoppen juichen die opbloei toe: Mgr. Muskens van Breda zegt in 'rkkerk.nl' dat hij het ziet als “een uitdrukking van de zoektocht naar authentieke spiritualiteit”. Bisschop Punt van Haarlem ontwaart er een “nieuwe geloofsexpressiviteit” in “die voor mensen van vandaag aantrekkelijk kan zijn”.

Enkele bisschoppen zijn terughoudender: “Veel mensen zijn tegenwoordig op zoek naar zin en diepgang. Ik moedig deze 'zoektochten' naar het 'meer' van het leven sterk aan. Maar dat zijn geen 'bedevaarten' in de strikte zin van het woord”, aldus mgr. De Jong, hulpbisschop van Roermond. Ook de Utrechtse hulpbisschop De Korte heeft vraagtekens: “Deze vorm van volksgeloof kan oppervlakkig en zelfs bijgelovig zijn”, maar: “in de bedevaartplaatsen die ik ken, probeert de Kerk echter religieuze gevoelens van mensen vanuit de heilige Schrift te verdiepen.”

Kardinaal Simonis vat het 'bedevaartgevoel' van de Nederlandse bisschoppen zo samen: “Bij bedevaarten is vaak sprake van een combinatie van bezinning en gezelligheid. Bedevaartplaatsen zijn ook ontmoetingsplekken en hebben duidelijk een sociale functie. Maar ik merk toch dat veel mensen - zij het vaak onbewust - er hun eigen bestaan intensiever beleven en daardoor tot verdieping komen.”

rkk.nl / Persdienst Bisdom Haarlem / Wim Peeters