In een artikel in bisdomblad Samen kerk dat na het weekeinde verschijnt, spreekt de bisschop van "ambivalente gevoelens": "Aan de ene kant had ik als krijgsmachtbisschop graag onze soldaten in Irak bezocht en hen een hart onder de riem gestoken. Het was een voorstel van onze aalmoezeniers om dit te doen".(...) "Aan de andere kant wordt de discussie over onze Nederlandse aanwezigheid in Irak steeds dringender. Hoe de kerk over de oorlog in Irak denkt, daarover kan weinig misverstand bestaan. De paus heeft overduidelijk gesproken. En ook zelf heb ik bij het uitbreken van de oorlog, in een brief aan de parochies de zorg uitgesproken, 'dat de gevolgen van dit conflict op deze wijze niet beheersbaar zullen zijn, de sociale, politieke en economische gevolgen voor Irak en de gehele mensheid. Het gevaar bovenal dat een kracht wordt ontketend die volken, culturen en religies uit elkaar zal drijven'."

Voor wat de Nederlandse militaire aanwezigheid betreft wijst de bsischop op de gevolgen van een terugtrekking: "Srebrenica heeft ons een harde les geleerd dat opgeven ook altijd een keerzijde heeft. Ook de schijn van het capituleren voor terreur is een catastrofaal signaal.

Maar er is ook een andere kant. Het gevaar voor de leven van onze militairen begint steeds zwaarder te wegen. En niet te vergeten het leven van de achtergebleven familie, echtgenotes, ouders, kinderen. De martelende onzekerheid 24 uur per dag is soms bijna ondraaglijk." De bisschop geeft als zijn oordeel dat het "niet verstandig om ons voor langere tijd te binden aan militaire presentie in Irak. We moeten de vrijheid behouden om op elk moment onze positie te herzien".

Persdienst Bisdom Haarlem / Wim Peeters