De hoop op een geweldloze oplossing voor het conflict met Irak is vervlogen. De vredesoproep van miljoenen mensen, de inzet van politieke en religieuze leiders - niet in de laatste plaats van paus Johannes Paulus II - heeft z'n doel gemist. Het is oorlog. De leiders van Amerika, Engeland en enkele andere staten hebben deze weg gekozen. En het is waar, de misdaden en wreedheden van Saddam Hoessein en zijn regiem zijn ten hemel schreiend. Maar de motieven om nú een oorlog te beginnen met voorbijgaan van de internationale rechtsorde - hoe broos en beperkt ook - lijken niet zuiver. Zijn de talloze slachtoffers onder burgers en soldaten, het immense leed dat volgt, voldoende meegewogen? Militaire actie zal reactie oproepen...

Het is de zorg van velen en ook van mij, dat de gevolgen van dit conflict op deze wijze niet beheersbaar zullen zijn; de sociale politieke, economische gevolgen voor de gehele mensheid. Het gevaar bovenal dat een kracht wordt ontketend die volken, culturen en religies uit elkaar zal drijven.

Het is, naar mijn eerlijke overtuiging, daarom ook een eerste eis van de tijd - juist voor ons als christenen - om ons niet mee te laten slepen in een beweging die mensen van elkaar vervreemdt, die haat beantwoordt met haat, geweld met geweld, angst met angst. Meer dan ooit is het onze opdracht om te streven naar eenheid en begrip over de grenzen van ras, volk, cultuur en godsdienst heen. We leven immers vanuit het geloof dat alle mensen één familie vormen, broers en zussen van elkaar, kinderen van dezelfde God en Vader. De goede God heeft geen vijanden, alleen kinderen. Misschien dwalende kinderen, zondige kinderen, ongelovige kinderen, maar niettemin kinderen die Hij oneindig bemint. Christus is gestorven voor álle mensen. Hij is gekomen om allen te redden. Van ons wordt gevraagd te kijken met Zijn ogen, de ogen van de Vader, en concrete daden te stellen van solidariteit, gerechtigheid, verzoening en medeleven, in het klein en in het groot. Ik nodig u uit om hiervoor in liefdevolle creativiteit wegen te zoeken.

Meer dan ooit is het ook een eis van de tijd om in te keren in onszelf. De wortel van alle tweedracht en oorlog ligt ten diepste in de zonde; het is tijd om ons hart te zuiveren en te bidden. Gebed niet als uiting van machteloosheid, maar van kracht. Gebed dat harten kan vermurwen, situaties veranderen. Gebed om de komst van de Heilige Geest van God, die alleen de diepe wonden van onze tijd kan helen en toekomst mogelijk maken. Gebed op voorspraak van de Heilige Jozef, de Heilige Willibrord. Op voorspraak van vooral de Heilige Maagd Maria, Moeder van God, Moeder ook van alle mensen en alle volkeren. Ook hiertoe nodig ik u van harte uit.

In Amsterdam loopt reeds enige tijd een oecumenische gebedsestafette, waarbij elke dag een andere kerk de fakkel overneemt en mensen verzamelt in gebed om vrede en verzoening. Het is een initiatief dat navolging verdient.

Ook vindt juist in dit weekend de Stille Omgang plaats, eveneens in Amsterdam, ter herinnering aan het eucharistische Mirakel dat daar in 1345 gebeurde. Door dit wonder heeft de Heer toen op spectaculaire wijze Zijn daadwerkelijke aanwezigheid in Zijn liefdessacrament onder de aandacht van de mensen gebracht en Zijn hand gelegd op deze stad, een stad waar inmiddels vele rassen, volken en culturen elkaar treffen.

Vele duizenden mensen zullen in de nacht van zaterdag en zondag in stille tochten door de stad trekken. Ik nodig u van harte uit indien u hiertoe in staat bent - mee te trekken, te bidden met uw mond en uw voeten - of anders u in de geest hiermee te verenigen.

De goede God zal antwoorden met zegen... zegen over het volk van Irak, over de lijdende burgers, de strijdende militairen, zegen ook over onze eigen soldaten in Turkije en in Afghanistan, ons eigen volk. Moge die zegen in deze dagen uw aller deel zijn.

+	Jozef Marianus Punt Bisschop van Haarlem Bisschop van de Strijdkrachten

Persdienst bisdom / Wim Peeters