Mgr. Van Burgsteden sprak in zijn preek over de praktijk van het sacrament van boete en verzoening. Net als in Nederland was het hem ook in Toronto enkele malen gebeurd, dat jongeren bij hem kwamen om te vragen hoe ze moesten biechten.

De bisschop gaf zijn eigen ervaring met biechtelingen: ik neem met mensen die bij mij komen om te biechten, maar niet weten hoe, een voor een de tien geboden door. Het blijkt dat op die wijze mensen tot een verdieping komen van hun zelfonderzoek. Aan het einde daarvan stel ik dan de vraag: heb je nog andere vragen? Als voorbeeld van deze methode nam mgr. Van Burgsteden het eerste gebod, waarbij hij de onderzoeksvraag formuleerde: Heeft God de eerste plaats in mijn leven?

Aan het einde van zijn preek zei de bisschop, dat de verzoening naar twee kanten gaat: naar God en naar de gemeenschap. Hij besloot zijn preek met een oproep tot eenheid.

Tevoren had kardinaal Simonis, die de catechese verzorgde, de nadruk gelegd op het feit dat het centrale "geheim van Jezus is, dat Hij zijn volk zal redden". De kardinaal vertelde dat de priester, zoals hij de eerste is die tijdens de eucharistieviering communiceert, ook de eerste is die dient te biechten: "Ik ben de eerste persoon die deze verzoening nodig heeft". En dan ook de wetenschap hebben dat alles goed is: "Niet meer zeuren en niet meer tutten, het is je echt vergeven".

Aansluitend aan de catechese en de eucharistieviering was er in het centrum van Toronto een kruisweg, en gelegenheid tot biechten. Er zijn voor de bediening van het boetesacrament duizend priesters beschikbaar en naar schatting van de organisatoren hebben tienduizenden jongeren reeds gebiecht. Ook onder Nederlandse jongeren in Toronto is de belangstelling voor dit "bijna vergeten sacrament" , zoals kardinaal Simonis het noemde, groot.

Persdienst bisdom / Wim Peeters