WJD: Wat een grote groep

Met 120 Nederlandse pelgrims samen

donderdag, 17 januari 2019

Woensdag 16 januari, onze eerste echte dag met alle 120 pelgrims vanuit Nederland teza­men, begint met de viering van de Heilige Mis. Voor het eerst is zichtbaar met hoe veel Neder­landse pelgrims we zijn. Bij ons sluit ook een groep Surinamers aan, waardoor er een nog grotere diversiteit ontstaat.

Bijzonder is om te horen met wat voor moti­va­tie jongeren zich hebben aangemeld voor deze bijzondere reis. Vanuit bisdom Haarlem-Am­ster­dam zijn veel nieuwe gezichten mee, waar­mee we ten opzichte van de grotere groep een unieke groep vormen. Vanuit bisdom Haarlem-Amsterdam zijn er 6 jongeren die via een ambassadeurschap deelnemen aan de reis. Deze jongeren werden gesponsord door hun parochie om mee te gaan naar de WJD, waarna de jongeren met hun opgedane ervaringen zich gaan inzetten voor hun parochie.

Er is binnen onze groep een grote diversiteit in jongeren die weinig met de kerk hebben, jongeren die eens per maand en jongeren die wekelijks de Mis vieren. Een diversiteit die zorg voor interessante gesprekken over wat geloven we nu en waarom.

Streams

Ons eerste streammoment in Panama heeft plaatsgevonden. De Nederlandse reis naar de wereldjongerendagen richt zich voornamelijk op young professionals. Jongeren die zich kort of al wat langer bevinden op de arbeids­markt en vrij konden krijgen om mee te gaan. Tijdens het voorprogramma en gedurende de reis volgen zij een stream gericht op hun professie of het katholieke geloof.

De jongeren konden uit vijf streams kiezen: leiderschap, ethics for medics, twitteren met God, theologie of Ontdek jezelf. Binnen zo’n keuzeprogramma kunnen ze kennis op doen over bijvoorbeeld hoe ben je een goede, inspirerende leider of hoe kun je als medicus jouw standpunt op ethisch vlak verdedigen en zo groeien in je professie. Ook werd de jongeren de keuze aangeboden om zich juist meer te verdiepen in het katholieke geloof met harde theologie, waarbij de encycliek ‘Gaudete et exsultate’ wordt behandeld of wat laagdrempeliger door vragen die spelen onder jongeren te beantwoorden.

Days in the diocese

Voordat de WJD op 22 januari in Panama stad beginnen brengen we een aantal dagen in een ander bisdom in Panama door. Deze dagen worden de ‘Days in the diocese’ genoemd, wat betekent dat het bisdom waar we te gast zijn een programma voor ons heeft voorbereid. Geheel op z'n Panamees is dat zonder tijdschema en niet tijds­efficiënt. Voor de een is het heerlijk om zich daar aan over te geven, voor de ander een uitdaging in dingen loslaten.

Kind van God

Vandaag kregen we een catechese van een zuster van een Italiaanse missie-orde. Ze kreeg haar roeping op haar 19^e, vanwege een bezoek van deze Italiaanse congregatie van het heilig hart. Ze vertelt dat het haar gelukkig maakt om haar hart aan God te geven. In haar catechese stelt ze drie vragen aan de groep:

1. Kan ik zeggen dat ik een kind van God ben?
2. Kan ik zeggen dat ik een broer/zus ben van iedereen?
3. Ben ik als kind van God aan het leven, in welke concrete daden is dat zichtbaar?

De jongeren van ons bisdom vertellen dat ze zich kind van God voelen door de liefde van anderen, in de biecht en doordat het in de schrift staat. Ze ervaren zich broer en zus, maar bij andersdenkenden of niet-gelovigen is dat wel lastiger. Wat betreft de derde vraag vindt een deel het makkelijker om in Panama te geloven waar iedereen gelooft, het andere deel vindt het gemakkelijker in Nederland waar je er bewust voor kiest en echt verschil kunt maken. Dat wordt gedaan door deelname aan het jongerenplatform van bisdom Haarlem-Amsterdam waarmee activiteiten voor de katholieke jongeren worden georganiseerd, door het beantwoorden van vragen van vrienden/ jongerenkoorleden of door het aanvullen van iemands Godsbeeld in gesprekken met medeparochianen waar die nog niet volledig is.

De Panamese kerkcultuur verschilt enorm van de Nederlandse kerkcultuur wat de jongeren aan het nadenken zet over het kerk zijn. Er is een groot verschil in het geloof wat hier onderdeel is van het hele dorp en de drukke, enthousiaste, muzikale Missen in vergelijking met de Nederlandse jongere die er alleen voor staat en de Nederlandse Mis waar je echt tot rust en bezinning kunt komen. De jongeren zullen hoe dan ook met een andere blik op de kerk en hun geloof terugkomen naar Nederland.

Carolien Hoogenboom