Bisdom Haarlem-Amsterdam










Delen:
meld deze pagina op Twitter meld deze pagina op Facebook
Volgen:
link naar de RSS Feed van de laatste nieuwsberichten volg Bisdom Haarlem-Amsterdam op Twitter volg Bisdom Haarlem-Amsterdam op Facebook

Wees maar niet bang...!

Blog #5

gepubliceerd: vrijdag, 4 mei 2018

6.00 uur

We starten de dag vroeg. De jon­ge­ren sluiten aan bij het ontbijt in ons hotel. In de zaal zo vol met pelgrims wordt direct dui­de­lijk hoe divers de groep is; niet alleen komen mensen uit alle hoeken van het bisdom, maar zoals gis­te­ren al bleek komen de mensen zelfs uit alle hoeken van de wereld. En toch vormen wij met zijn allen die ene ge­meen­schap van de Kerk, zelfs lokaal. De gewaarwor­ding geeft een goed gevoel: een mooie start van de dag!

8.00 uur

In een kapel naast de basiliek van de Santa Maria degli Angeli vieren we de Eucha­ris­tie. Hoewel de oude ruimte opnieuw is ingericht als con­fe­ren­tie­zaal met college­banken en een lange altaartafel waar een aantal stoelen omheen staan, onthult het fresco van het laatste avondmaal op de muur erachter het eigen­lijke doel van de ruimte. Het beeld wordt compleet als de (con)cele­brant(en) plaats­ne­men en de afbeel­ding op de muur weer­spie­geld wordt: hier wordt de maal­tijd van de Heer gevierd, waarbij de gastheer tege­lijker­tijd de gave is.

Mgr. Hendriks ver­telt op deze feest­dag van Filippus en Jacobus (de min­dere) kort over de blijvende nood­zaak in de Kerk aan mensen die zich geïnspireerd weten door Christus, en die vanuit die in­spi­ra­tie kunnen en durven getuigen van hun geloof. Daarom is het zoeken naar in­spi­ra­tie voor gelo­vi­gen zo be­lang­rijk. De hulp­bis­schop ein­digt dan ook met de welbekende woor­den: 'Wees niet bang'; wees niet bang om in­spi­ra­tie te zoeken en ook niet om daar ver­vol­gens uit te leven.

Met die bood­schap gaan we vandaag onderweg naar La Verna om te zien waar Fran­cis­cus zijn laatste levens­ja­ren woonde en waar hij de won­den van Christus (stigmata) ont­ving.

10.00 uur

Onderweg naar La Verna doen we Gubbio aan, een klein stadje dat geteisterd werd door een hon­gerige 'wolf' die niet alleen schapen roofde, maar ook mensen. Fran­cis­cus besloot dat hier een einde aan moest komen en dat de mensen niet lan­ger in angst moesten leven. Hij slikte zijn eigen angst voor het beest in en ging met hem in 'gesprek': vanuit het begrip dat de wolf handelde uit hon­ger, sloot Fran­cis­cus vrede met hem. De wolf liet daarop de mensen met rust en in ruil daarvoor zorg­den zij voor hem. Mooi he? Mis­schien moet ik dit ook eens proberen met mijn bloeddors­tige kamer­ge­noot broe­der Mug...

Alle gekkig­heid daar­ge­la­ten, gaat het uiter­aard om de bood­schap van het verhaal, die zich het beste laat samen­vat­ten door een quote van Fran­cis­cus zelf: 'waar liefde is en wijs­heid, daar is geen vrees'.

10.45 uur

We ver­volgen de weg naar La Verna. Onderweg gaat het gesprek over de spiri­tua­li­teit van Fran­cis­cus: waar gaat die radicale keuze nou over? Mijn gespreks­part­ner noemt het in alle open­heid en ver­trouwen geloven. Dat ver­trouwen straalde Fran­cis­cus uit, waardoor men graag met hem in gesprek ging en hij in staat was moei­lijke con­flic­ten uit te spreken. Immers: doordat Fran­cis­cus zo stevig in zijn eigen geloof stond, waren gespreks­part­ners die er anders over dachten geen bedrei­ging. Fran­cis­cus 'was niet bang'. En vanuit die onbevreesd­heid die in feite geloof was, kon hij in alle open­heid het gesprek aan gaan met anderen. Het laat zich het beste illustreren door de ont­moe­ting tussen Fran­cis­cus en een Egyp­tische, Islami­tische sultan in de tijd van de kruis­tochten. Maar in plaats te proberen de sultan te bekeren, luisterde Fran­cis­cus naar hem en gingen de twee uit­ein­delijk in groot weder­zijds respect uit elkaar. Daar kunnen wij alleen maar van leren!

13.30 uur

Eenmaal in La Verna gaan we na een snelle lunch naar het klooster­com­plex, waar nog steeds broe­ders Fran­cis­ca­nen wonen. In het klooster is het leven van Fran­cis­cus in vele fresco's uitge­beeld en op de plek waar hij de stigmata ont­ving, is (alweer) een kapel gemaakt. De broe­ders bezingen het in hun pro­ces­sie die volgt op het mid­dag­ge­bed: lof­lie­de­ren en litanieën zingend, lopen zij door de kloostergang naar de stigmata­ka­pel. Tien­tal­len pelgrims volgen het nieuws­gie­rig, of mis­schien wel zoekend naar iets groters.

Ik vraag me af of dat grotere zich wel laat kennen aan hen die toe­schou­wer blijven. De pro­ces­sie van de broe­ders ervaar ik dan ook niet als een hoogte­punt van La Verna. Dat hoogte­punt is voor mij name­lijk de prach­tige natuur; dezelfde prach­tige natuur die Fran­cis­cus 800 jaar gele­den al bewust opzocht in zijn zoek­tocht naar God. De bewuste plek waar Fran­cis­cus zijn bij­zon­dere erva­ring had, ligt tussen twee met mos begroeide rotsen. Alles is daar op deze rege­nach­tige dag groen. Maar als de zon even doorbreekt op het moment dat we tussen de twee rotsen in staan, gebeurt iets groots: een golvend licht schijnt in de grot en laat een bij­zon­dere gloed achter op de rotswand. Het is haast mys­tiek! En dat zomaar mid­den in de natuur, waar geen mensen­hand aan te pas is geko­men. En waar geen ker­ke­lijke pracht aan kan tippen. Het zet op zijn minst aan tot nadenken.

18.00 uur

Een stralende erva­ring rijker lopen we uit­ein­delijk door een enorme hoosbui terug naar de bus om terug te rij­den naar Assisi, waar we tegen de avond aan­ko­men. We moeten direct door naar de San Francesco boven­kerk voor de avond van barm­har­tig­heid: een avond geor­ga­ni­seerd door de jon­ge­ren, waarin Eucha­ris­ti­sche aanbid­ding met muziek en biecht­gele­gen­heid centraal staan. Het is een avond waar som­mi­ge pelgrims wat ver­baasd over zijn, aangezien het Sacra­ment van de biecht en het gebruik van de Eucha­ris­ti­sche aanbid­ding in Neder­land de laatste decennia min­der aan­dacht hebben gekregen. Desalniettemin durft men zich eraan over te geven en ont­staat in die grote diverse groep van hon­der­den pelgrims in de geraakt­heid opnieuw een sfeer van saam­ho­rig­heid. Het is precies waartoe we van­och­tend wer­den opge­roe­pen: ga en ervaar met een open mind. Of zoals de hulpis­schop zei; 'wees niet bang'. Ik denk dat we, ondanks de grote on­der­lin­ge verschei­den­heid al een goed eind op weg zijn! :)

Lizette Romijn


Gerelateerde nieuwsberichten

vrijdag, 5 juli 2019“Bidden geeft mij vertrouwen” Video
zaterdag, 16 februari 2019Assisi-pelgrim op Katholiekleven.nl Video
woensdag, 4 juli 2018Broeder Fer in Geloofsgesprek
zondag, 10 juni 2018Zonovergoten reünie Assisibedevaart Fotoreportage
woensdag, 6 juni 2018Reünie voor Assisi-pelgrims
zaterdag, 19 mei 2018Clara en Franciscus voor jonge kinderen Fotoreportage
zaterdag, 5 mei 2018Kom Schepper Geest
zaterdag, 5 mei 2018Tweede vlog van de Assisibedevaart Video
zaterdag, 5 mei 2018Toespraak prins Jaime de Bourbon de Parme Video
zaterdag, 5 mei 2018Fotoserie Assisibedevaart dag 5 Fotoreportage
vrijdag, 4 mei 2018Tieners en jongeren bezoeken Heilige plaatsen in en rond Assisi Fotoreportage
donderdag, 3 mei 2018Fotoserie Assisibedevaart dag 4 Fotoreportage
donderdag, 3 mei 2018Eerste vlog van de Assisibedevaart Video
woensdag, 2 mei 2018Fotoserie Assisibedevaart dag 3 Fotoreportage
woensdag, 2 mei 2018Kinderwoorddienst Fotoreportage
dinsdag, 1 mei 2018Tieners en jongeren goed begonnen Fotoreportage
dinsdag, 1 mei 2018Een kwestie van vertrouwen Fotoreportage
maandag, 30 april 2018Dag 1: Het zijn de kleine dingen... Fotoreportage
zondag, 29 april 2018Eerste pelgrims per bus onderweg naar Assisi Fotoreportage
vrijdag, 20 april 2018Assisi 2018: Het aftellen is begonnen!



Bisdom Haarlem - Amsterdam • Postbus 1053 • 2001 BB  Haarlem • (023) 511 26 00 • info@bisdomhaarlem-amsterdam.nlDisclaimerDeze website is gerealiseerd door iMoose