Petros Berga gaat jaar naar Ethiopië terug

“Zonder uw mede­wer­king en steun had ik in uw pa­ro­chie niet gelukkig kunnen func­tio­ne­ren. Ik ben aan u allen veel dank ver­schul­digd.” Met deze woor­den beëindigt pries­ter Petros Berga zijn dank­woord voor de H. Nicolaas­paro­chie van Edam. Bin­nen­kort gaat hij voor een jaar terug naar Ethiopië om daar o.a. een synode te helpen voor te berei­den.

Lees hier­on­der in­te­graal zijn dank­woord en ver­dere in­for­ma­tie.

Lieve pa­ro­chi­anen,

Op 15 sep­tem­ber heb ik in een mooie Eucha­ris­tie­vie­ring afscheid geno­men van de H. Nicolaas­paro­chie. Een afscheids­dienst is een moment van terug­kij­ken. Wat mij betreft: terug­kij­ken in dank­baar­heid voor 15 mooie jaren die we met elkaar hebben gehad, waarin we samen zijn opge­trok­ken en erg veel met elkaar hebben mee­ge­maakt.

Een afscheids­dienst is ook een moment van afsluiten en dat roept weemoed op. Er zijn in het pas­to­rale werk van de afgelopen vele jaren ban­den ontstaan en het kost dan moeite om elkaar weer los te laten. Hoewel je al lang weet dat komen en gaan eenmaal bij het pries­ter-zijn behoort toch doet afscheid nemen pijn, is niet plezierig. Je moet heel wat loslaten wat je eigen­lijk vast wil blijven hou­den. Al datgene wat je in de loop der tijd dier­baar is gewor­den.

Zo heb ik hier in Edam altijd genoten van het pas­to­raat, de li­tur­gie: de goede koren, tal van werk­groepen, die heel wat tijd, zorg en aan­dacht beste­den aan de ere­dienst. Ik heb ook op andere pas­to­rale terreinen met plezier mogen werken, samen met bezielde mensen die zich steeds maar weer opnieuw met veel in­span­ning en moeite inzetten voor het Rijk van God.  Je wordt gedragen door de vele vrij­wil­li­gers, mede­wer­kers en collega pastores.

In de afgelopen 15 jaar heb ik een beetje ge­pro­beerd om mensen op de weg van Jezus te zetten. Heel veel mensen in Edam op hun beurt, hebben mij bezield, ge­mo­ti­veerd, beves­tigd, gaande gehou­den en dat op een hele lieve en warme manier. Hier­voor ben ik zeer dank­baar.

Wat mij goed deed, wat mij in­spi­ra­tie gaf, wat ik god­de­lijk vond, waren die vonken die bij nogal wat mensen hier in Edam op elkaar oversprongen; dat vuurtje dat steeds weer opnieuw oplaaide en andere mensen en­thou­siast maakte; dat verhaal van God-met-ons dat telkens weer op een of andere manier han­den en voeten kreeg. 

Maar wat ik het meest zal missen, zijn de goede kontakten, die ik de afgelopen jaren heb gehad met heel wat mensen in de pa­ro­chie. Mensen bij wie ik een stukje van hun leven, hun verdriet, hun blijd­schap mocht meebeleven, een eindje met hen mocht mee­gaan. Dat is heel rijk, daar word je meer mens van.

Ik dank u allen harte­lijk voor het gegeven ver­trouwen. Ik hoop ook dat allen die moeite met mij had­den, mij willen ver­ge­ven. Mijn opvat­ting van lei­ding geven is dat je zowel moet sti­mu­leren als corri­geren om zo met elkaar de juiste rich­ting te kunnen bepalen. 

Zoals allen weten, is er in de afgelopen jaren een enorm plan tot hers­truc­tu­rering in ons bisdom en in pa­ro­chie­ver­band op gang geko­men. Daar­naast is er ook inhou­de­lijk veel gebeurd. Ik heb getracht om de plannen op het gebied van de regio­vor­ming, samen met collega pastores en besturen, op de rails te zetten. Hetgeen nu onder lei­ding van Deken Cassee door de pastores en pa­ro­chie­besturen zal wor­den voort­ge­zet. Ik wens aan allen die bij dit proces betrokken zijn Gods wijs­heid toe.

Ook dank ik allen voor de pret­tige samen­wer­king en het geduld. Als Ethiopische pries­ter komend van een heel andere cultuur heeft u mij altijd met liefde omgeven en gedul­dig verdragen.

De samen­wer­king met zeer velen, heeft de laatste 15 jaar van mijn actief pas­to­raat tot ‘vette’ jaren gemaakt, een periode in mijn leven waar ik altijd met genoegen aan terug zal denken. De erva­ringen die ik opgedaan heb, zal ik dank­baar mee­ne­men naar mijn toe­koms­tige pas­to­raat.

Graag wil ik nogmaals de vele vrij­wil­li­gers van de H. Nicolaas­paro­chie bedanken voor de pret­tige samen­wer­king in de afgelopen 15 jaren. Uw steun als lid van het pa­ro­chie­bestuur, PCI-bestuur,  pa­ro­chieraad en werk­groepen heeft me gedragen in diverse momenten van het pa­ro­chie­le­ven, maar ook in mijn per­soon­lijk leven.

Zonder uw mede­wer­king en steun had ik in uw pa­ro­chie niet gelukkig kunnen func­tio­ne­ren. Ik ben aan u allen veel dank ver­schul­digd.

Vrede en alle goeds,

Petros Berga, pr.

De nabije toe­komst

Mis­schien bent u geïn­te­res­seerd over mijn hui­dige en toe­koms­tige werk­zaam­he­den in de Kerk.

In overleg met Mgr. Dr. J. Punt hebben de bis­schop­pen in Ethiopië mij gevraagd voor een pas­to­rale taak binnen de Kerk in Ethiopië. Na de nodige brief wisseling en overleg heeft Mgr. Punt uit­ein­delijk toegestemd dat ik gedurende een jaar de Kerk in Ethiopië kan gaan onder­steunen. De Kerk daar heeft, zoals in Neder­land, pas­to­rale krachten hard nodig.

Echter wil ik graag een ding met nadruk zeggen: Als de Kerk in Ethiopië voldoende pries­ters had om met de hui­dige uit­dagingen om te gaan, dan had ik gewei­gerd om op het verzoek van de Ethiopische bis­schop­pen in te gaan.

De Kerk in Ethiopië vormt een min­der­heid en speelt een be­lang­rijke rol in de samen­le­ving. Ze heeft vele interne en externe uit­dagingen. De Kerk moet van binnen sterk zijn om haar missie en opdracht in de samen­le­ving goed te kunnen vervullen. Er zijn ook vele externe uit­dagingen onder andere herople­ving van de isla­mise­ring met behulp van Saoedi Arabië en Pakistan. Hierbij zijn oecu­me­nische en interreli­gi­euze dialogen van groot belang.

Om met de interne en externe uit­dagingen goed te kunnen omgaan is er een grote synode of enkele con­fe­ren­ties gepland in 2013 en de eerste helft van 2014. Ik mag deze synode en enkele con­fe­ren­ties, samen met locale krachten, pries­ters, reli­gi­euzen en leken, coör­di­ne­ren.

Zoals u weet, viert de kerk in dit Jaar van het geloof de 50ste ver­jaar­dag van de tweede Vati­caanse Concilie. Dit grote concilie heeft 16 do­cu­menten uitge­ge­ven met aanbevelingen over de vraag hoe de Kerk in de moderne samen­le­ving zou kunnen func­tio­ne­ren.

De geplande synode in Ethiopië zal 10 van deze do­cu­menten over­denken die van groot belang zijn voor de locale Kerk. Na 50 jaar wordt geëvalueerd hoe deze do­cu­menten met diverse on­der­wer­pen geïmple­men­teerd zijn. Diverse thema’s wor­den behandeld, zoals Catechese en Evangeli­sa­tie, Li­tur­gie en Sacra­menten, Katho­liek Onder­wijs, Oecumene en interreli­gi­euze dialoog zijn.

In de ko­men­de twee maan­den wor­den er diverse voor­be­rei­dende seminars over de 10 geselec­teerde thema’s gehou­den. Het is de bedoeling dat de Synode, na het nodige zelf­on­der­zoek en evaluatie concrete sug­ges­ties en aanbevelingen zal doen voor de ko­men­de jaren. Op grond van de aanbevelingen wor­den op korte en lange termijn pas­to­rale plannen gemaakt. Het is mis­schien niet een­vou­dig maar met Gods hulp hoop ik hier iets bij te kunnen dragen voor de Kerk in Ethiopië.

We zitten in een bij­zon­dere tijd waarin wij een zeer in­spi­re­rende Paus hebben gekregen. Deze Paus wil graag som­mi­gen zaken in de geest van Vaticanum II in de Kerk her­vor­men om het Evan­ge­lie dichter bij de samen­le­ving te kunnen brengen. Hij is, denk ik, de na­tuur­lijke op­vol­ger van Johannes de 23ste die de Kerk hoop en een toe­komst schonk.

Moge God onze Kerk­lei­ders blijven in­spi­re­ren zodat ze met wijs­heid en inzicht de Kerk van Christus in deze tijd kunnen lei­den en opbouwen.

Ieder van ons is ook ge­roe­pen voor de opbouw van de Kerk, mogen wij als ge­roe­penen onze bijbijdrage leveren.

Graag vraag ik uw gebed voor mijn toe­koms­tige pas­to­rale diensten en wens ik u en uw pastores Gods rijkste zegen toe. 

Petros Berga, pr.

(foto’s: Peter Vreeswijk)