Graag wil ik u van harte welkom heten in deze herdenkingsplechtigheid ter ere van onze overleden paus Johannes Paulus II.

Het is een viering van het bisdom Haarlem en het Militair Ordinariaat, gezamenlijk, zoals we dat vaker doen.

We willen God danken voor deze bijzondere mens, deze grote paus die zo lang onder ons mocht zijn. We bidden dat God hem nu het volle geluk mag schenken.

Maar we bidden ook voor onszelf, op zijn voorspraak, voor onze Kerk die zonder hem verder moet, voor onze wereld, ons land.

Het wordt daarom, Hoogheden, zeer gewaardeerd dat U gekozen heeft om vandaag bij ons te zijn om uw respect te uiten voor deze grote man, en voor de gevoelens van betrokkenheid in de katholieke geloofsgemeenschap van Nederland. Weet U bijzonder welkom.

Het is vandaag een sobere requiemviering, wat past bij de eenvoud van deze paus. het ging hem nooit om eerbetoon voor zichzelf, maar om de verkondiging van Jezus Christus en zijn evangelie.

Het zou daarom de diepste wens van deze paus geweest zijn dat de gebeurtenissen van deze dagen mensen aan het denken zetten over hun relatie met God, over hun leven in zijn licht. Ik denk dat dat ook gebeurd is. Steeds weer getuigden mensen: 'Ik ben er ernstiger door geworden'.

Moge de dood van paus Johannes Paulus vruchten voortbrengen. Moge dit een tijd zijn niet alleen van rouw maar van genade.