Jongerenreis naar Bosnië 2004 26 januari 2005

Een groep van 15 jongeren en 10 volwassenen is in juli 2004 vanuit de St.Bonifatiusparochie in Almere Haven naar de partnerparochie in Budzak (buitenwijk van Banja Luka, Bosnië-Herzegovina) afgereisd. Een jaar van intensieve vorming en training is aan deze reis voorafgegaan.

Het lijkt alweer een eeuw geleden: de reis naar Budzak. Zaterdag 10 juli dachten we in alle vroegte te vertrekken. Toen u nog lekker lag te slapen of ook al op pad was naar een vakantiebestemming, moest er nog even een dakkoffer geregeld worden via de Fam.Van Damme. Een bescheiden karavaan van 6 auto’s spoedde zich om 06.00u op pad richting Salzburg. Onderweg hielden we goed mobiel contact met elkaar. We zagen maar drie ongelukken op de Duitse Autobahn gebeuren. Onheil is ons in alle opzichten bespaard gebleven. God-dank!!

Van Salzburg hebben we slechts het prachtige gymnasium, waar we gratis mochten overnachten, en de Burgerking gezien. Verder was de groep te moe om te gaan statten. Heftige discussie nog even voor het slapen gaan, maar zo te horen lag niemand er wakker van. We zullen geen namen noemen, maar de nieuwe Olympische sport ‘snurken’ klonk in de stad van Mozart als muziek in de oren!

Wat nog nooit vertoond was, werd werkelijkheid: zonder wachttijden een paar Joegoslavische grenzen over. Hoe meer naar het oosten, des te armer zag het er allemaal uit. Na twee dagen in de auto werden we in Budzak verschrikkelijk warm onthaald met een heerlijke maaltijd.
Eerste indruk: waar is de armoede? Duidelijk de buitenkant, bleek ‘s avonds. We gingen eruit voor een avond-ommetje. Nog wat drinken in één van de kroegen. Was het dè tent van de Servisch nationalisten.Eén man kwam provocerend bij ons staan. Navraag bij de kroegbaas leerde, dat deze man enigszins gevaarlijk en gestoord was.Dat was het eerste en laatste bezoek aan de locale horeca.
De dagen erop begon het werk waar we een jaar lang naar toegeleefd hadden: het bouwen van de drie prefab woningen. Dankzij de grote inzet en betrokkenheid van iedereen, is het zowaar gelukt de huisjes binnen de gestelde tijd af te krijgen. Kicken tot en mèt natuurlijk, dat begrijpt u!

Foto's: Bisdom Haarlem
De vloer is gelegd. De eerste wandprofielen worden bevestigd.

Eline en Janneke lieten zich door niets afleiden.

De groep luncht naast het huisje op de tweede locatie.

We hadden één verplichte vrije dag: donderdag 15 juli. Iedereen en alles ging op die dag naar de kathedraal, om St.Bonaventura, het patroonsfeest van het bisdom Banja Luka te vieren. De kathedraal is de enige kerk in het bisdom, die niet vernietigd is, omdat die niet kapot te krijgen was. Zeer indruk-wekkend was het. Na de viering ging op het kerkplein de slipovitsj rond. Bisschop Komarica verwelkomde ons hartelijk.

De bisschop ontmoet de groep na de viering van het patroonsfeest
Ontmoeting met Mgr.F.Komarica van Banja Luka op 15 juli.

Wij gingen vervolgens met hem op de foto in onze prachtige door Jacqueline de Gast vervaardigde teamshirts met logo. Via de Nederlandse aalmoezenier bij de SFOR-basis dichtbij Budzak, zijn we uitgenodigd voor een uitgebreide rondleiding ‘s middags. Ook zonder vlucht met een helikopter was het een geweldige ervaring, die geheel onverwacht aan ons programma werd toegevoegd.

De laatste dagen werd het op het metalen dak flink heet.

hele groep voor gebouwd huisje
Samen met de toekomstige bewoners nog één keer op de foto.

Bezoek aan de SFOR-basis dichtbij Budzak.

‘s Avonds werd het de begeleiders verboden mee uit te gaan het centrum van Banja Luka in. Even zonder stoorzenders, a.u.b. !!
De behoefte aan een beetje rust na alle noeste arbeid was groot. Gezamenlijk besloten we niet drie dagen ter afsluiting in Salzburg te blijven, maar twee. De groep wilde graag een laat-ste extra dag in Bosnië, om te zwemmen in ons opblaasbare ligbad voor zeven personen, inkopen doen, terrasje pakken, de gebouwde huisjes nog een keer bekijken en vooral slapen! De mevrouw van het eerste huisje, die zulke heerlijke koffie kon zetten en met wie we zo goed in het Kroatisch konden praten, toonde zich zó dankbaar met een ferme handdruk naar Vincent Hulst toe, dat hij er diep van onder de indruk was. Is er een mooiere ervaring, om mee naar huis te nemen?
Al met al was het een dijk van een reis, die onvoorstelbaar veel indruk gemaakt heeft. De meesten moesten bij thuiskomst er weer een paar dagen over doen, om Nederlander te worden.

Thomas v.d. Horst

Voormalig pastor St.Bonifatiusparochie Almere Haven
(in functie geweest in Almere Haven tot en met 30 september 2004)

Persdienst Bisdom Haarlem / Wim Peeters Print artikel


Voor het laatst gewijzigd: